Bruno Mars & Anderson .Paak / Leave The Door Open

Σχεδόν μήνας από την τελευταία ανάρτηση, πέρασαν και κάτι αργίες --να-- μετά συγχωρήσεως (και καλά εγώ πριν από αργίες μονο disco κι' έτσι αναρτώ), και αν ψάχνω να βρω την αιτία για την αφωνία αυτή, ακόμα την ψάχνω. Είναι κάτι βαθύ και εσωτερικό που δε μου φανερώνεται εύκολα, αλλά ακόμα και αν μου φανερωνόταν, δύσκολα θα το έβγαζα προς τα έξω. Πάντως δε πάω τώρα σε Ψυχ να τα σκάσω, καλύτερα να τα πιω. Αυτό το διάστημα περνάω λίγο closure time· λίγο περίεργα εσωτερικά θα έλεγα, αλλά ίσως φταίνε τα φεγγάρια. Θα περάσει.

Τουλάχιστον ακούω μουσική, όχι φανατικά, όμως ακούω. Αυτά για το context.

Καθαρά για τους γνωστούς λόγους τάξης και αρχής, χωρίς κανένα κρυφό μύνημα, κανένα κρυφό αποδέκτη παρά μόνο για ευαίσθητα χαριτωμένα αυτάκια εκεί έξω, αναρτώ ένα cheesy, bizzy τραγούδι για booty call, το οποίο παρ' ότι κέρδισε το βραβείο Grammy τραγούδι της χρονιάς 2022, εγώ το ανακάλυψα μόλις πριν πέντε μέρες (πολύ up-to-date η αφεντιά μου) και αυτό από ένα παλικαράκι tiktoker τον Jonathan που πολύ τον πάω. Έντάξει τον Μπρούνο τον εξέρω δε κατέβηκα και από τα Πέρα Δειλινά, είναι αυτός με το σγουρά μαλλιά και το μουστακάκι που έχουν τους καφέδες, ο άλλος μου διαφεύγει αλλά δε τρέχει και τίποτα.

Ακούστε το χωρίς πολύ κριτική σκέψη, αν δε το 'χετε ακούσει, και αν το απορίψετε με τη πρώτη σας καταλαβαίνω. Εγώ την πρώτη φορά που το κατέβασα το έσβησα. Έλα μου όμως που κάτι ασυναίσθητα μου έλεγε να το ξανακούσω, και αυτό έγινε χθες το βράδι που δε μ' έπιανε (για κάποιο λόγο) ο ύπνος (ίσως ήθελα booty call). Και αφού το άκουσα αργά στο spotify, πρωί πρωί χωρίς καφέ μπήκα και το κατέβασα και από τότε έγινε αυτό εδώ το κόλλημα.

Σήμερα το πρωί στα φανάρια την έκανα την πρωινή χορογραφία μου, αλλά δεν εκτιμήθηκε πολύ. Δε σας φταίω εγώ αν εσείς είστε άτεχνοι και άμουσοι. Τέλος πάντων, ήταν πρωί μετά από τριήμερο, το δέχομαι. Ο άλλος μου 'ρθε πρωί πρωί να κάνει δουλειά χωρίς ταυτότητα. Ας είμαστε επιεικείς με τους ανθρώπους. Κάποιοι ακόμα πιστεύουν 😏.