Yellow Magic Orchestra / Firecracker
Με κάποιο παράδοξο τρόπο (μέσω Itsuroh Shimoda) τελικά κατάφερα και έφτασα στο τραγούδι που θέλω εδώ και πάνω από ένα χρόνο ν' αναρτήσω. θα σας περιγράψω που το πρωτοάκουσα παρακάτω, αφού κάνουμε μία μικρή παρένθεση, να ξέρουμε τι ακούμε..
Αυτοί οι τύποι, οι Yellow Magic Orchestra (ΥΜΟ), Γιαπωνέζοι στην υπηκοότητα, Σιντοϊστές στο θρήσκευμα (λέμε τώρα), είναι από αυτούς που έχουν κάνει τα άπειρα creative και δε ξέρω εγώ τι, πασίγνωστοι στο σύμπαν, λατρεμένοι από τους fan τους, αλλά ελάχιστα γνωστοί (πλην ενός) σε μένα και πολύ πιθανόν και σε αρκετούς άλλους, τουλάχιστον από το χωριό μου τον Αρωνά, για να μη πω και τη Τούμπα Αγιάννη (αν και εκεί είναι πιο prog και avantgarde, μπα θα τους ξέρουν). Δε ψήνομαι να μπω στη λογική ν' ακούσω πράγματα από αυτούς* (δε με παίρνει ο χρόνος, δε βγαίνει το πρόγραμμα), παρ' όλα αυτά κατέβασα για κάαααααπια στιγμή ν' ακούσω το πιο δημοφιλές album τους, το οποίο όλως παραδόξως σήμερα κατάφερα και το άκουσα. Εντάξει ναι όντως μιλάμε για πρωτοπορία, αλλά όχι και κάτι εντελώς διαφορετικό ή πιο δημιουργικό ας πούμε π.χ. από τη Λένα Πλάτωνος (μη με μαλώνετε, αυτή ξέρω, αυτήν εμπιστεύομαι).
Το μοναδικό όμως μέλος του συγκροτήματος που γνωρίζω και εμπιστεύομαι είναι ο εξαιρετικός Ryuichi Sakamoto**, τον οποίο και λατρεύω για τις κινηματογραφικές συνθέσεις του και τις μουσικές του.
Για να μη το ξεχειλώνω, μιλάμε για ένα από τα πρώτα techno, synth, electronica συγκροτήματα που έχουν επηρεάσει άπειρους καλλιτέχνες παγκοσμίως. Ιαπωνία man, το έχουν πολύ εκεί πέρα με τα συνθεσίζερς και τη πρωτοπορία. Εδώ ένα περιεκτικό bio από την Google. Ξέρει αυτή.
Σε μια καλοκαιρινή μου εξόρμηση λοιπόν με καλό φίλο στο Βόλο, περπατάμε που λέτε εκεί στη παλιά βιομηχανική/βιοτεχνική ζώνη (κάπως τη λένε την περιοχή εκεί, δε θυμάμαι), που φυσικά τώρα είναι τίγκα στα μπαράκια και κλαμπάκια. Ψάχνουμε να βρούμε κάπου να πάμε με τζέρτζελο, γιατί ως γνωστόν ο Βόλος δεν έχει και πολύ πολύ ουμπφ (έχει όμως καλούς τεκέδες 😎, αυτά παλιά). Τελικά αχνο-ακούω στο βάθος ένα καλό beat στα 4/4 και λέω όπα κάτι παίζει, στα διακόσια μέτρα μετά τη στροφή στο στενό. Και ναι όντως έπαιζε (στα διακόσια μέτρα στη στροφή στο στενό - true story) φοβερή ηλεκτρονική μουσική, progressive house και techno, κοινώς πετύχαμε παρτάκι. Bingo!
DJ μία μικρή κοπέλα - έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον - που στο τέλος πήγα και τις έδωσα εννοείται συγχαρητήρια, γιατί δεν υπήρχε η μουσική που έπαιζε και οι αλλαγές της. Και μέσα σ' όλα αυτά τα απανωτά shazarίσματα που έκανα εκείνο το βράδυ, πέτυχα και αυτό το εξοργιστικό ηλεκτρονικό μπλιμπλίκομα, το οποίο και εγώ με τη σειρά μου έπαιξα ένα βράδι στο RED. Και μετά από κάποιο διάστημα, ανακάλυψα ότι και αυτό είναι cover, διασκευή δηλαδή ενός άλλου εξωφρενικού exotica ύμνου, του βασιλιά της exotica Martin Denny που ακούτε εδώ. Εκείνη τη βραδιά άκουσα και άλλα διαμαντάκια που ακόμα τα θυμάμαι χαρακτηριστικά. Ακούστε εδώ φοβερή χαουζιά και εδώ ρυθμικό techno.
Εκείνο το ωραίο βράδι ήπιαμε πολλά, αλλά θα μείνουμε στη μουσική. Ας μη ξεφτιλιστούμε σήμερα.
Enjoy τους φίλους μου YMΟ, και δείτε λίγο παρακάτω παρακαλώ και τον Ryuichi.
* μικρό ψεματάκι. Κατέβασα σήμερα Best Of. Έπρεπε.
** Ryuichi Sakamoto μου επιτρέπετε, τον λατρεύω για τις ρομαντικές συνθέσεις του σε ταινίες. Μόλις σήμερα ψάχνοντας, έμαθα ότι ο άνθρωπος ταλαιπωρείται από καρκίνο σε τελικό στάδιο και το μοιραίο έρχεται. Συγκινήθηκα πραγματικά, αφιερώστε λίγο χρόνο και ακούστε το ανυπέρβλητο Merry Christmas Mr. Lawrence, που ο άνθρωπος έπαιξε πολύ πρόσφατα για την ηχογράφηση της τελευταίας συναυλίας/album του, αντιλαμβάνοντας το τέλος. Praise Be Man. Praise Be.
