DJ Shadow / Napalm Brain - Scatter Brain
Probably το πιο επιδραστικό τραγούδι του πιο επιδραστικού άλμπουμ της ζωής μου είναι αυτο. End Of Story.
Δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω την ανάρτηση γιατί τη στιγμή που έγραφα τις γραμμές αυτές κουνιόμουν σαν τρελός στο ρυθμό του τραγουδιού, αλλά και των τραγουδιών που σαμπλαρίστηκαν. Και όσοι γνωρίζετε το τραγούδι καταλαβαίνεται πως πάει το πράγμα, όσοι προσπαθείτε να δείτε που πάει το πράγμα, υπομονή.
Ο μεγάλος μου αδερφός εδώ κάνει σπουδή στο sampling, αυτή είναι η τέχνη του δηλαδή. Μιλάμε για απίστευτου επιπέδου δουλειά. Τότε ο DJ Shadow (Joshua Paul Davis) ήταν μόλις 24 ετών (εγώ 18) και με το πρώτο του άλμπουμ Endtroducing..... τα έσπασε όλα, μάζεψε τη μπουγάδα, γυάλισε τα ασημικά με brasso και όποιες άλλες boomer αναχρονιστικές εκφράσεις σας κατέβουν.
Το album θεωρείται από τα καλύτερα ηλεκτρονικά/χορευτικά όλων των εποχών, μια αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας πείσει. Δεν υφίσταται debate φυσικά, κάθε επόμενο album και λιγότερο καλύτερο, έχει και αυτός την κατάρα του opus, του πρώτου άλμπουμ του αξεπέραστου. Για να καταλάβετε στον last.fm, πρώτο album σε ακούσματα το αυτό με 820χ περίπου και δεύτερο το δεύτερο του, The Private Press, (το οποίο δεν είναι κακό, έχει μέσα το πανέμορφο Six Days), με 370χ ακούσματα. Χάος. Μετά έχει και άλλο χάος, κάποια άλμπουμ του δεν ακούγονται καν, αυτό όμως δεν υπάρχει.
Τώρα γιατί αυτό και γιατί τώρα. Τώρα, γιατί το ακούω με μανία το τελευταίο τρίμηνο τέρμα στο αμάξι και καραγουστάρω ξανά τρελά. Είναι 9 λεπτά πάνω κάτω, τόσα όσα χρειάζομαι να μπω και να βγω στην εθνική οδό (daily commute). Είχα καιρό να ακούσω το τραγούδι, κλασσικά έπεσε στο shuffle, δεν υπήρχε περίπτωση να μη ξανακολλήσω. Επ' ευκαιρίας ξανάκουσα και το album - απλά τέλειο.
Επιχειρώ μία μικρή alpha ανάλυση που κάπου μπορεί να βγάλει (μπααα, απλά απαρίθμηση samples κάνω, από ανοιχτές πηγές).
Ξεκινάει με έναν διάλογο από ταινία. ΟΚ, έχει ξαναγίνει, ας είναι. Μπαίνει όμως ένας εξαιρετικός (μπαφ) ρυθμός (τσιμπημένο από εδώ Joann Garrett / Walk On By) και ένα μπάσο (από εδώ Fantastic Epics / Fun and Funk Part II).
Τα δυο τους, ντραμς και μπάσο, δένουν απίστευτα αρμονικά. Σε φτιάχνει σιγά σιγά, σου κάνει buildup, μέχρι που μετά κόβεται κάπως απότομα, πετάει ένα "When the bomb's activated and mutilated the leg and arms...", που ούτε ξέρω από που το samplaρε*, ούτε τι πάει να πει, αλλά το λέει. Μετά επανέρχεται αλλά πιο altered, το beat κάμνει τσαλίμια, ο ρυθμός μπερδεύεται (πάντα όμως στα 4/4), πετάγεται ένα riff κιθάρας από τα πολύ καλά, τσιμπημένο από εδώ**. Αρχίζουν τα earie vocals, φαίνεται ότι κάτι πάει να γίνει τώρα.
Κάπου στο 4.30 μεταλλάσσονται όλα. Δύο snare παίζουν στερεοφωνικά στα αυτιά μου, μία υπόκωφη μπότα βαράει ρυθμικά, μπαίνει και ένα τύμπανο που κάνει και αυτό τα στερεοφωνικά του***. Ο ρυθμός πιο γρήγορος. Μετά κι' άλλο τύμπανο. Και κάπου στο 5.50 σε πετάει έναν συγκλονιστικό Drum & Bass ρυθμό που κάνει το κεφάλι (το δικό μου τουλάχιστον) να πάει πέρα δώθε. Εξοργιστικά τέλειο για μένα και δε περιγράφω άλλο. Είδατε παράκρουση και πάλι; Έτσι θα πάει και φέτος.
Θα μου πείτε σιγά ρε bro, σιγά το τραγούδι, γιατί είναι επιδραστικό δηλαδής; Και αποκρίνομαι. Σε 9 λεπτά κατάφερε και με εισήγαγε σε όλους τους βασικούς ρυθμούς των ειδών μουσικής που αγαπώ τα τελευταία 25 χρόνια. Μέχρι τότες άκουγα pop και house, και αυτή είναι η επίδραση του σε μένα. Funk, Soul, Dub, Beats, Breaks, Hip-Hop, Drum & Bass, Rock, όλα μέσα.
Καλή Χρονιά! Σόρρυ για τη καθυστέρηση έκανα διάφορα bits 'n' pieces, 'δω και 'κει.
Τι τραγουδάρα Θε μου! Τι έκανε το παλικάρι.
* το βρήκα, το τσίμπησε από εδώ Top Priority - Let The Homocides Begin. Τίμια funk ραπιά.
** Εδώ ακούμε Στράους με φανκ. Ότι να 'ναι, όσω ζω μαθαίνω. The Daly-Wilson Big Band / Space Oddysey
*** Αν τα ακούσεις με ακουστικά έχεις φύγει απλά.
