René Aubry / A la vie à la mort

Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2024, επέτειος μνήμης και άρνηση λήθης, ημέρα γενικής απεργίας.

Αναμένουμε όλοι μας δικαιοσύνη.

Αν δεν το χεις κάνει, κάν' το εδώ. 

Νίκος Κυπουργός, Μάνος Χατζιδάκις / Χαμένα Όνειρα

Μουσικές ιστορίες vol 5.267. 

Το καλοκαίρι του 2022, γυρίζοντας από ένα ταξίδι αναψυχής που κατέληξε σε ταξίδι αυτογνωσίας στα Ιταλικά βουνά και πετώντας με την Aegean, με το που προσγειωθήκαμε στην Αθήνα, μέσα στο αεροπλάνο στην αναμονή για αποβίβαση κάτι γαργαλούσε το αυτί μου αχνά. Κλασσικά έβγαλα τον μουσικό μου σουγιά*, Shazam... Ρε τι είναι αυτό, όμορφο άκουσμα ρε, βασικά είναι Χατζιδάκις ή τέλος πάντων, ρε συ αυτό Χατζιδακίζει, εγώ δε τα χω ξανακούσε αυτά ντε, μα πως είναι δυνατόν, όμορφο, αλλά και σύγχρονο, τι είναι τελικά; Ποιος αλήτης;

Ο σουγιάς δε το 'πιασε με τη μία (έπαιζε πολύ σιγά και ως γνωστόν εμείς οι Έλληνες όταν προσγειωνόμαστε αλαλάζουμε), το 'σωσε όμως στη μνήμη, το κράτησε, το δούλεψε, το επεξεργάστηκε και κάποια στιγμή μετά από μια-δυο μέρες μου το έβγαλε. Έλα όμως που εγώ δεν ήμουν και πολύ σε φάση τότε, μ' έπιασε και Covid, είχα και τα δικά μου, έπρεπε να μαζευτώ, το παράτησα, είπα άσ' το εκεί πιάσ 'το μετά, έτσι κάνω πάντα. 

Και κάποια στιγμή στα τέλη του Ιανουαρίου φέτος, ξεσκονίζοντας και βάζοντας λίγη τάξη στο αρχείο μου είπα να κοιτάξω λίγο το σουγιά, που έχει στη βιβλιοθήκη του 971 παρακαλώ τραγούδια που περιμένουν την προσοχή μου για να δουν αν θα τα κρατήσω ή όχι (save me Stavros, please keep me, hold me, make sltm λένε τα καημένα). Και πρώτο πρώτο, τέρμα κάτω είχε θαμένο αυτό το μουσικό διαμάντι. Έψαξα, άκουσα, και πλέον έχω όλο το album στο spotify** και το απολαμβάνω αυτή τη στιγμή που γράφω. Μία πραγματικά εξαιρετική σύμπραξη μουσικών. Δε 'το χω εγώ με αυτά, μη μου ζητάτε να σας περιγράψω το έργο του Μάνου Χατζιδάκι ή την τέχνη του Νίκου Κυπουργού ή τις δεξιότητες του Μύρωνα Μιχαηλίδη ή  την μουσική απόδοση της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης μεταξύ 2 με 6 Νοεμβρίου του 2009, όπου και ηχογραφήθηκε το έργο.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι μου αρέσει. Πολύ. Ελπίζω και εκεί έξω. Και όπως λέει και ο πολύ φίλος μου στο youtube @nicon1391, "The music playing in the plane after every Aegean Airlines flight lands... magic sound". 

Για πληροφορίες του έργου εδώ. Και για το Album εδώ. 

Αααχ. Ένα ταξιδάκι τώρα, έστω και με ΕρΜπαχάλ.

* Έτσι θα το λέω τώρα, όχι ότι είναι ευφάνταστο, αλλά σίγουρα λιγότερο εκνευριστικό από το Shazam.

** νταξ, το 'χω και αλλού

West India Company / Ave Maria

Για να μη λέτε ότι δε σας προσέχω και ότι όλο βάζω τα ίδια και τα ίδια, πετάω εδώ κάτι που έχει κολλήσει στα playlist μου το τελευταίο μήνα και είναι κάτιτις διαφορετικό. Βασικά ούτε μήνα δεν έχω που το ανακάλυψα*, κάνα δυο βδομάδες από μέσα Ιανουαρίου και μετά. Είμαι σίγουρος τι να πω, είμαι πεπεισμένος που το άκουσα, το έπαιξε διασκευή στο σπίτι με το Mega, γιατί το ζήτησε η Ρούλα (την πάω κάπως) παραγγελιά από έναν καλλιτέχνη. Η μάλλον το άκουσα από το Νικολόπουλο με την άλλη τη φίλη μου που μου διαφεύγει τώρα σε μια άλλη παραγγελιά.

Έλα κακό επιπέδου χιούμορ πείτε, κακιούλες. Δε το 'χω, είναι πρόχειρο· του κ*λ* το σημερινό.

Όλοι ξέρουμε που παίζει τέτοιες μουσικάρες από κάτι φεύγα playlists, στο σανατόριο (που έχω καιρό να φανώ, αυτό πρέπει να το δω), ΑΛΛΑ αυτή τη φορά το τσίμπησα από συλλογή! Κάτι τυπάδες που λέγονται Horse Meat Disco και ειδικεύονται (?) στην Disco (?). Σώπα.

Και 'κει που κλείνω και που λέω, έλα σβήστα βλακείες γράφεις, σκέφτομαι ότι δε θα ξαναβρεθώ σε τέτοιο mood στα κοντά, Δέκα-μισή το βράδυ, αρχή εβδομάδας να ακούω Epic-Electro-Synth-Pop στα ΑγλλοΛατινοΙνδικά, από τη καλή μου Asha Bhosle, ζωή να χει, ρίχτο!

ωραίο-γκρουβάτο-διαφορετικό

* Εντωμεταξύ αυτό έκλεισε 40 χρόνια τραγούδι φέτος. Μπράβο Σταύρο πω πω πόση μουσική ξέρεις, σωθήκαμε.