Νίκος Ξυλούρης / Φίλοι κι' αδέρφια
Αυτή την ανάρτηση ξεκίνησα να την γράφω την Παρασκευή, τριάντα Αυγούστου, με σκοπό να την έχω τελειωμένη στις τρεις του Σεπτέμβρη. Δυσκολεύτηκα να γράψω ετεροχρονισμένα/προχρονολογημένα (δε ξέρω ποιο είναι το σωστό, το αφήνω έτσι και θα με διορθώσουν οι γνωστοί επιμελητές), αλλά μια χαρά πήγε τελικά.
Την οφείλω και κατ' επέκταση την αφιερώνω σε δύο αγαπημένους μου συναδέλφους του ευρύτερου δημοκρατικού τόξου*. Ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, ξέρουν και άλλοι ποιοι είναι. Όχι δηλαδή ότι δεν έχουμε και άλλους αγαπημένους συναδέλφους στην τράπεζα, αλλά με αυτούς έχω τις ζυμώσεις και τις έντονες αισθηματικο-πολιτικο-κοινωνικές συζητήσεις.
Άντε την αφιερώνω και στον Γιάννη που τον αγαπώ εξίσου (εκεί οι συζητήσεις ποιο αισθηματικές).
Τρεις του Σεπτέμβρη λέμε και ιστορική για την Ελλάδα ημέρα. Δύο γεγονότα την σημάδεψαν στην μνήμη μας. Το πρώτο τείνουμε να το ξεχνάμε αν και σαφώς πιο σημαντικό από το δεύτερο. Το δεύτερο, ρέπουμε να το εξυμνούμε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με την επωδό "Σήκω Ανδρέα να δεις τα παιδιά της αλλαγής"
Το τραγούδι που επέλεξα ή μάλλον για να είμαι ακριβής μου επιβλήθηκε, το λατρεύω. Μαγική πανέμορφη σύμπραξη, την στιγμή που έπρεπε, σε εποχές βαθιάς χούντας, από ιερά τέρατα** της χώρας μας. Ξαρχάκος, Καμπανέλλης, Ξυλούρης.
Τι να λέμε τώρα. Κάντε μια αναλογία με το σήμερα.
Δε το πηγαίνω στο "κάθε πέρσι και καλύτερα", έχουν αλλάξει οι εποχές. Που φίλοι κι' αδέρφια τώρα, πάει αυτό μας άφησε, ο ατομικισμός πλέον παγκόσμια έχει επιβληθεί. Δε μιλάμε πλέον για εμείς, αυτό έχει βγει από το κάδρο, αλλά μόνο για το εγώ. Πως θα περάσω, πως θα διασκεδάσω, πως θα φανώ, πως θα επιβιώσω.
Και δυστυχώς δεν είναι μία φάση, αλλά μία απόλυτη δυστοπική πραγματικότητα. Αυτοί που την έχουν αντιληφθεί (γιατί μακάριοι οι πτωχοί κατά τα γνωστά), δύο δρόμους έχουν. Η να τρελαθούν ή να αποτρελαθούν. Εγώ λέω να αποτρελαθώ, η διαφορά από την απλή τρέλα είναι ότι είναι συνειδητοποιημένη - η γνωστή τρελίτσα.
Αυτά με τα σοβαρά, καμμιά φορά με πιάνουν.
Τώρα, για να φανώ και εγώ λίγο (ατομικισμός), μία ιστορική αναδρομή. Για περισσότερες πληροφορίες ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Τα γράφω για τους νέους.
Τρεις του Σεπτέμβρη πριν από 181 χρόνια, κράτος στα σπάργανα, υποτελή στην ουσία στις μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις, ξεσηκώθηκαν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί κατά του Όθωνα (Βασιλιάς ε) για να ζητήσουν σύνταγμα. Σύνταγμα, αυτό το γνωστό κείμενο που υποτίθεται πρέπει όλοι μας να τηρούμε. Το διεκδίκησαν και το πέτυχαν. Ένας φτωχός λαός, ενωμένος σε ένα σκοπό.
Τρεις του Σεπτέμβρη πριν από 50 χρόνια, με τη χούντα να μην έχει κλείσει μήνα και κάτι από την πτώση της, μια Ελλάδα υποτελή και πάλι στην ουσία στις μεγάλες δυνάμεις, ένας ευφυέστατος πολιτικός, καπηλεύτηκε την ημερομηνία και ίδρυσε το κίνημα. Μη ρωτάτε ποιο, ένα είναι το κίνημα στην Ελλάδα. Μεγάλος μάγκας. Στα συμβολικά ήταν μανούλα. Τώρα στα άλλα... συμπληρώστε ελεύθερα, από εμένα δε θα πάρετε κουβέντα, είπαμε έρχομαι από δεξιά οικογένεια.
Αυτά είναι τα σημαντικά της ημέρας και αυτή η ανάρτηση. Φυτ, περιμένω κέρασμα για το πρώτο γεγονός, Καπ, εσύ για το δεύτερο. Συνεννοηθείτε μόνο, να φάμε και αλμυρό και γλυκό.
* Δε μ' αρέσει καθόλου αυτός ο ευφημισμός, νομίζω είναι εφεύρεση των μέσων για γενικό ξέπλυμα.
** Να και άλλη μία έκφραση που δεν μου αρέσει, αλλά φευ, βολεύει.
ΥΓ1 Ένα ενδιαφέρον στοιχείο στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ήταν ότι ο εξεγερμένος λαός πήγε και πολιόρκησε και την Εθνική Τράπεζα στην Αθήνα. Κοίτα να δεις, από τότε το έχουν οι Έλληνες με τις τράπεζες (και ειδικά με την Εθνική 😁), δεν εξηγείται αλλιώς, είναι στο θυμικό μας. Αλήτες τραπεζικοί.
ΥΓ2 Ο παρατηρητικός αναγνώστης τι παρατήρησε; οεο; Δεν υπάρχει ίχνος ξενικής έκφρασης και λόγου. Αυτό είναι εξιλέωση για την προηγούμενη ανάρτηση.
ΥΓ3 Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην ομάδα ΠΑΣΟΚ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (γι' αυτούς που ξέρουν)
ΥΓ4 (ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ) Διαβάστε παρακάτω τι έγραψε ο Ιάκωβος, τι μελοποίησε ο Σταύρος και τι τραγούδησε ο Νίκος. Συγκλονιστικό.
Φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά
Στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
Ποιοι περπατούν στα σκοτεινά
Και σεργιανούνε στα στενά
Φίλοι κι αδέρφια, μάνες, γέροι και παιδιά
Γράφουν σημάδια
Μηνύματα στο βασιλιά
Σα δε φωνάξεις, έβγα να το γράψεις
Να μη σ' ακούσουν τα σκυλιά
Βγάλε φωνή χωρίς μιλιά
Σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά
Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί
Όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους
Η λευτεριά να μην χαθεί
Όρκο σταυρώσαν στο σπαθί
Καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί
Κι όπου φοβάται φωνή ν' ακούει απ' το λαό
Σ' ερημοτόπο ζει και βασιλεύει
Κάστρο φυλάει ερημικό
Έχει το φόβο φυλαχτό
Όπου φωνή φοβάται ν' ακούει απ' το λαό
Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν;
Αφού δεν είχαν γιατί να έχουν;
Θα τους παρέσυραν αυτοί που έχουν
Να αρκεστούν εις αυτά που έχουν
Δεν είναι και ώριμοι για να το έχουν!
Είναι κι ανώριμοι για να το έχουν
Για το καλό τους, ας μην το έχουν
Δεν επιτρέπεται να το έχουν
Αποφασίζουμε να μην το έχουν
Να μην το έχουν!
Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία, Ρωσία
Κοσμοκρατορία
Κεφαλαιοκρατία
Τρομοκρατία
Τσαροκρατία
Ιερά Συμμαχία
Και! Είμαστε τέσσερις δυνάμεις
Με καθηκόντα υψηλά
Η Ευρώπη να μην πάθει από των μικρών τα λάθη
(Τραλαλα-τραλαλα-τραλαλα)
Εάν επιμένουν να το έχουν;
Εάν το έχουν χωρίς να το έχουν;
Τι εννοείτε έχουν - δεν έχουν;
Εάν νομίζουν ότι το έχουν
Και εις την ουσία δεν το έχουν
Αυτοί θα χαίρονται πως το έχουν
Και 'μεις θα ξέρουμε πως δεν το έχουν
Έτσι θα έχουν χωρίς να έχουν
Και δεν θα έχουν ενώ θα έχουν
Αποφασίζομεν να έχουν!
Εάν εμποδίσουμε να έχουν
Υπάρχει κίνδυνος να έχουν
Ο μόνος τρόπος να μην έχουν
Είναι να αφήσουμε να έχουν
Παράδειγμα, όσα δεν έχουν
Είναι όσα αφήσαμε να έχουν!
Γη παιδεμένη
Με σίδερο και με φωτιά
Για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη
Να σ' αφεντεύει από ψηλά
Τα κρίματά σου είναι πολλά
Γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά
Καίει το φυτίλι
Ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά
Κάνουν βουλή, συντακτική, και γράφουν
Το θέλημά τους στα χαρτιά
Κι η κοσμοθάλασσα πλατιά
Κάνουν βουλή, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά
Τρεις του Σεπτέμβρη, μανάδες, γέροι και παιδιά
Στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
Τι φέρνουνε στον βασιλιά, βαθιά γραμμένο στα χαρτιά
Τρεις του Σεπτέμβρη, μάνες, γέροι και παιδιά
Φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά
Στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
Ποιοι περπατούν στα σκοτεινά
Και σεργιανούνε στα στενά
Φίλοι κι αδέρφια, μάνες, γέροι και παιδιά
