Dana Gillespie / Souvenirs Of Stefan
Θα έσκαγα αν δε το ανέβαζα. Και επιτέλους ήρθε η ώρα του. Καλή του ώρα.
Με έχει πιάσει εμένα τώρα το πολιτικό μου αυτό το διάστημα, και παρακολουθώ και εγώ τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα. Τι να λέμε, πραγματικά κρέμομαι από κάθε δήλωση/τοποθέτηση/υπαινιγμό. Γλεντάω. Κυρίως παρακολουθώ τον αψύ και κλαίω κάθε φορά. Με τον Στέφανο δε ταυτίστηκα ιδιαίτερα, φοράει στενά, κάνει και πολλά σαρδάμ, το αγαπημένο μου το είπε προχθές, εμείς θα βγάλουμε τις σακούλες (κουκούλες) από τα κεφάλια κάποιων.
Αν περίμενα την (εκ)τροπή; Μα και βέβαια! Και στο φως μου ρε παιδιά, μα τον Μανιτού, το τραγούδι αυτό το διάλεξα πέρσι τέτοια εποχή και το έβαλα στη λίστα προς ανάρτηση, περιμένοντας απλά την ημερομηνία. Και δεν άργησε. Είπαμε το τελευταίο διάστημα ψάχνω αφορμές για αναρτήσεις γιατί έχω απλά στερέψει.
Οπότε λιτά και απέριττα, αφιερώνω αυτό το τραγούδι για τον Στέφανο της καρδιάς μας. Ένα πανέμορφο κατά τ' άλλα τραγούδι, το οποίο που να 'ξέρε η δόλια Dana Gillespie όταν το τραγούδησε το 1968, ότι κάποια μέρα ένας αρούγκαλος με καταγωγή από την Κατερίνη και τόπο κατοικίας το Λιτόχωρο θα το ανέβαζε στο blog του για να πάρει likes.
Όσα φέρνει ο χρόνος δε τα φέρνει η ώρα.
But my foolish heart couldn't see
You belonged to me for a little while.
O Stefan, I love you still.
