Έλα πάμε για το κείμενο του Οκτωβρίου, ακούγοντας τα album για μία (?) τελευταία φορά. Μπορεί να μη πολυδιαβάζεται η στήλη, αλλά έχει για μένα ένα ωραίο χαρακτήρα review και το γουστάρω αρκετά.
Πλούσιος μήνας και δύσκολος πολύ όπως έχω αναφερθεί και σε κάποια posts. Κουράστηκα πολύ ψυχικά και σωματικά, αλλά την βγάλαμε σώοι και ζωντανοί... Μουσικά όμως αδέρφια άκουσα πολύ πολύ καλά πράγματα.
Το πρώτο μου άκουσμα του μήνα, αν και ψέματα λέω, το κατέβασα μέσα Σεπτέμβρη με το που βγήκε, όμως το άκουσα αρκετά φανατικά σχεδόν όλο τον Οκτώβριο. Ένα πολύ καλά δουλεμένο album από την αγαπημένη μου Brit μπάντα, όπως είχα αναφερθεί και εδώ σ' ένα post. Πραγματικά καλό και δε το λέω από νοσταλγία. Και πρώτο τους να ήταν, πάλι δυνατό είναι. Δε ξέρω πιο τραγούδι να πρωτοδιαλέξω ως αγαπημένο.. Τραγούδια για τη μητέρα, για τα νιάτα, για τη ζωή, το θάνατο, τον έρωτα, όλα εξαιρετικά. Και όλα ενεργητικά, με το χαρακτηριστικό βαθύ μπάσο και δυνατά τύμπανα του συγκροτήματος και τη φωνάρα του Brett (ίσως ένα τσικ πεσμένη; δε με νοιάζει). Λατρεμένοι. Γαμώτο και τώρα που γράφω και ακούω, πάλι κόλλησα άσχημα. Και άντε καθώς στρώνω την ανάρτηση έφτασα στο What Am I Without You? που πραγματικά τα σπάει.
Suede - Autofiction / Indie Rock, Rock, 2022
Το δεύτερο που άκουσα είναι από τα album αναφοράς, παντελώς άσχετο, αλλά έχω κάτι τέτοια στο σκληρό μου και τώρα μεταξύ μας, δε τα πετάς κιόλας, αξίζει να έχεις και ένα από αυτά, ποτέ δε ξέρεις, μπορεί να σου φανεί χρήσιμο κάποια στιγμή. Ο δε τίτλος, επεξηγηματικός. Αν ήταν τελικά να μου χόρευε η γυναίκα μου χορό της κοιλιάς, θα διάλεγα το 2. Τίμια Exotica. Για όποιον ενδιαφέρεται, στην ίδια σειρά υπάρχει και album πως να σας κάνει στριπτίζ η γυναίκα σας.
Sonny Lester & His Orchestra - Little Egypt Presents How To Belly-Dance For Your Husband / Space-Age, Easy Listening, Exotica, 1963
Αυτό το πράγμα με μένα που δεν ακούω τα album τότε που βγαίνουν, ευχή και κατάρα τελικά. Γιατί αν' το άκουγα τότε που βγήκε το 2010 δε θα το είχα στην εκτίμηση που το χω τώρα (Η διαφήμιση που έπαιζε το Entrance Song, πάντως λειτούργησε ανασταλτικά τότε, τι θυμήθηκα). Ωραία μπάντα υπερτίμια και πλέον τώρα που την έχω δει λίγο ψυχεδέλεια, λίγο indie, λίγο κιθαριές, τσούπου τσούπου τα πιάνω όλα. Στο χρόνο μου. Αγαπημένο του album το Haunting At 1300 McKinley (που το κάναμε και ανάρτηση, δες
εδώ), αλλά και το Sniper (τελευταίο) που έπαιξα προχθές στο RED και καραγούσταρα (εγώ).
The Black Angels - Phosphene Dream / Psychedelic Rock, Indie Rock, Rock, 2010
Παντελώς άσχετο συγκρότημα οι Westfauster, πανάγνωστοι, ποιος ξέρει τι τους επεφύλαξε η μοίρα, δε το ψάχνω. Άλλη δισκογραφία δεν υπάρχει. Έπεσα πάνω τους από άκουσμα μέσα από blog εξαιρετικού πλάσματος που το γνωρίζω, κολλημένου μουσικά, παλιού blogά, DJ, pro. Το κατέβασα και ομολογώ ότι με κάθε άκουσμα κάτι διαφορετικό μου δίνει. Ωραίοι. Καλά να 'ναι εκεί μου ΄ναι (αν είναι). Αγαπημένο το Blind Man (που ήταν και η αφορμή να τους κατεβάσω). Thanks Maritina. Τσεκάρετε
εδώ πολιτισμό.
Westfauster - In A King's Dream / Prog Rock, Psychedelic Rock, Rock, 1971
Και τώρα περνάμε στα πολύ αγαπημένα του μήνα, Mystic Braves που δεν τους ήξερα, και τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω τον αλγόριθμο στο last.fm και δεν έχασα. Από Black Angels, πέρασα στους Mystic και από κεί μου είπε να πάω Brian Jonestown Massacre (που τους ξέρω, μπέσα). Λοιπον οι Mystic Braves είναι βατοί, πέντε αλμπουμάκια και κατάφερα μέχρι στιγμής και άκουσα τα τρία. Είναι η φάση μου τώρα τελικά, θέλω κιθάρες και κούμπωσαν πολύ καλά στον καημό μου αυτό το μήνα. Αγαπημένο το ομότιτλο Desert Island (νο4), με την εξαιρετική κιθάρα που διατρέχει όλο το τραγούδι.
Mystic Braves - Desert Island / Psychedelic Rock, Garage Rock, Folk Rock, Rock, 2014
Και αφού έχω ακούσει τους Mystic Braves και λέω έλα εντάξει τώρα είσαι ένας ωραίος independent γκαραζοψυχεδελικός ροκάς και έτσι, το έχεις, λέω πάμε να ακούσω και το τελευταίο των The Brian Jonestown Massacre για να το παίξω και έξυπνος. Και το άκουσα, το γούσταρα πολύ και λέω ωραία ρε συ, να άλλο ένα συγκρότημα που δεν έχω ακούσει πολλά, ας τα κατεβάσω. Και μπαίνω που λέτε discogs και βλέπω μόνο 25 άλμπουμ. Αφού έχω καταπιεί δυο φορές το σάλιο μου, ταπεινά μαζεύομαι και λέω· Άς το αγόρι μου, ότι πιάσει τ' αυτί σου και πολύ σου είναι, γατάκι που θες και ψυχεδέλεια. Overall πάντως πολύ καλό album, με αγαπημένη μου στιγμή (που παίχτηκε και αυτό στο RED) το What's In A Name?, σαν παιδικό τραγουδάκι, αλλά τόσο επικά παιγμένο. Τα σπάει.
The Brian Jonestown Massacre - Fire Doesn't Grow On Trees / Psychedelic Rock, Indie Rock, Rock, 2022
Μετά τους τόνους κιθάρας που άκουσα, ήθελα την αποτοξίνωση μου, με αυτά τα φανκοειδή ακούσματα που μ' αρέσουν, τα instrumental από μπάντες soul/funk που υπάρχουν άπειρες εκεί έξω. Ένα single από τα ωραία, με ικανοποιητικό γύρισμα και σπάσιμο, από Colemine Records που τον έχει αυτόν τον ήχο. Το άλμπουμ δε λέει και κάτι, κρατάμε το single.
The Sure Fire Soul Ensemble - Step Down / Funk, 2022
Και κλείνω τον μήνα, με κάτι εναλλακτικό που το έβαλα και τρεις τέσσερις φορές να παίζει μέχρι να αποφασίσω να το κρατήσω. Κρατήθηκε τελικά και καλά έκανε. Φρέσκια Contemporary Jazz. Δε βάζω αγαπημένο γιατί πρέπει ν' ακούγεται όλο μαζί με τη μία (ίσως το νοσταλγικό Thesa-Mbawula).
Web Web x Max Herre - Web Max / Contemporary Jazz, Soul-Jazz, Jazz, 2021
Άλλος ένας καλός μήνας μουσικά. Ελπίζω κάτι να μείνει κάτι, κάπου, κάποτε.
