Raffaella Carra / Rumore

Αργία, αργία, αργία αύριο λατρεμένη αργία.

Αν και κανονικά δε θα πρεπε, τουλάχιστον όχι εγώ ΄-), γιατί ως γνωστόν οι Τράπεζες δουλέυουν και τις εθνικές εορτές. 

Λατρεμένη πελάτισσα: Γιά σας, ένα ραντεβού θα θελα να κλείσω, το ποιό σύντομο σας παρακαλώ γιατί...
Εγώ: Μάλιστα, μισό λεπτό, την Παρασκευή το μεσημέρι.

Λατρεμένη πελάτισσα: Αύριο δε γίνεται; Επείγει πολύ..

Εγώ: Αύριο είμαστε κλειστά κυρία μου, 28η.... 

Λατρεμένη πελάτισσα: Και 'σεις;

Απλός λιτός απέριττος καθημερινός διάλογος.

ΌΧΙ κυρία μου δίκιο έχετε, ελάτε άυριο, εμείς γιορτάζουμε την ημέρα της απελευθέρωσης της Ιταλίας στις 25/04, μεγάλη αργία, τη κολλάμε και με το Πάσχα (το καθολικό) και φεύγουμε πενθήμερα.

Άι μη πω κι' άλλα. 

Οπότε αφιερωμένο στο λατρεμένο πελατάκκι που μου 'φτιαξε το κέφι στις 3 το μεσημέρι. Πάντα τέτοια.

p.s. παραμονή αργίας ΜΟΝΟ DISCO

Khruangbin / White Gloves

Έχει μία απόκοσμη ησυχία έξω, κρύο, σιγοβρέχει, βράδυ Κυριακής γαρ, οικογένεια κοιμάται, μουσική χαμηλά.
Πρέπει να μπω σε mood εργασίας, δυσκολεύομαι αφάνταστα, νυστάζω, θέλω να κοιμηθώ αλλά και δε θέλω.
Δε μπορώ ν' αποχωριστώ εύκολα το Σαββατοκύριακo. Τόσο λίγο και τι να προφτάσεις να κάνεις. 

Μουσική παρα-άκουσα ευτυχώς, ανακάλυψα και ωραία τραγούδια, κάποια ίσως τ' ακούσουμε παρέα. 

Κάτι ήρεμο λοιπόν, γλυκό και όμορφο, από τους φίλους μου απ' το Τέξας, μπας και ξορκίσουμε την εβδομάδα που έρχεται. 

Suede / Saturday Night

Θεέ μου τι ωραία χρόνια, τι ωραία μουσική.

Δε ξέρω πως να ναι σήμερα, αν υπάρχουν και τι μουσικη μπορεί να παίζουν, αλλά τα mainstream club στην Αγγλία στις αρχές του 1997, εκεί που μπορεί να παίζανε π.χ. αυτό (εξαιρετική καραπόπ χαουζιά, κάποια στιγμή θα φτάσουμε και σ' αυτά) σταματούσαν το πρόγραμμα τους, χαμήλωναν τα φώτα και έπαιζαν αυτό το πανέμορφο τραγούδι. 

Δε μπορώ να σας περιγράψω εύκολα την εικόνα, ζευγαράκια από παντού παρατούσαν τις μπύρες τους, τα ποτά τους, τα ναρκωτικά τους και μισομεθυσμένοι ή και παντελώς χαμμένοι, έμπαιναν με το ταίρι τους στην πίστα (Αγλλία πάντα πίστα), και αγκαλιασμένοι χόρευαν όπως φαντάζεστε ότι μπορεί οι γονείς ή οι πάπούδες σας κάποτε να χόρευαν.

Ένα τραγούδι από την αγαπημένη μου Brit μπάντα, τους Suede, ακόμα ενεργή, ακόμα ποιητική όπως και τότε πριν 25 και βάλε χρόνια. 

Για μένα ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της Brit εποχής, της δικής μου φοιτητικής εποχής. 

Τώρα που γράφω λοιπόν, Σάββατο, σουρούπωσε για τα καλά, άντε όλοι έξω. 

'Cause tonight, we'll go drinking

We'll do silly things

And never let the winter in

 

Μάρκος Σπύρος Λούκος / Η μπαλάντα του μαλάκα

Χωρίς πολλά πολλά και ένεκα της ημέρας, αφιερωμένο στη Γιωργάρα της καρδιάς μας.

Τιτανοτεράστιε Αρχηγέ Save Us From Us.

 

 p.s. Αγαπημένο τραγούδι από παλιά, Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2006. Δε κέρδισε, αλλά έκανε εντύπωση. Ακόμα το ακούω με αγάπη, ειδικά σε κάτι τέτοια. Για το ιστορικό της υπόθεσης, κέρδισε αυτό (τίμιο).

The Cinematic Orchestra / The Awakening Of A Woman (Burnout)

Σήμερα κουρασμένος, νυσταγμένος, λίγο άρρωστος, γενικά πεσμένος. Έβλεπα και από πρωί Ελληνική τηλεόραση, δε θέλει και πολλά ο άνθρωπος για να εξουθενωθεί (burnout). (mood of the day: Ό τι κινείται σφάζεται -> σφάζεται -> δικάζεται -> καταδικάζεται -> αρρωσταίνει το παιδί -> έξω)

Anyway, besides the fucked-up reality, είναι η ώρα τώρα που ακούω την μουσική μου, 10 το βράδυ λίγο πριν τον ύπνο με ηρεμεί, και έπεσα σ’ αυτό το διαμάντι που πρωτοάκουσα πριν 18 χρόνια (ναι τα μέτρησα), κάπου μεταξύ ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης – ΚΤΕΛ Κατερίνης. Μόλις είχα κατεβάσει το Album των Cinematic Orchestra - Man With A Movie Camera, το οποίο είναι εξαιρετικό, και για την εποχή του σίγουρα πρωτοποριακό για τα δεδομένα μου τουλάχιστον.

Υποτίθεται γράφτηκε ως soundtrack για Σωβιετική πρωτοποριακή ταινία του 1929, Man With A Movie Camera, στην οποία αναπτύχθηκαν πολλές κινηματογραφικές τεχνικές μπλα μπλα μπλα και λοιπά, αν θέτε εδώ. Δεν την είδα. Αν είχε κανείς την τύχη και αξίζει πείτε το.

Καληνύχτα και πραγματικά καλά μυαλά εκεί έξω. Είναι δυνατόν ρε; 

Angel Canales / Dos Gardenias

Δύο γαρδένιες για σένα. Ενα από τ' αγαπημένα μου τραγούδια από τότε που το πρωτάκουσα το 1996 από τους Buena Vista Social Club. Τραγούδι του 1945, θεωρείται κλασσικό bolero, παίζεται παντού και έχει ερμηνευθεί από πολλούς.

Στέκομαι σε μία αγαπημένη εκτέλεση που άκουσα πρώτη φορά στη τηλεοπτική σειρά Narcos. Απλή, λιτή, καθαρή. Όποιος δεν έχει δει Narcos πρέπει σίγουρα να ξεκλέψει 30Χ50 λεπτά = μία μέρα και μία ώρα από τη ζωή του να τη δεί. Είμαι σίγουρος ότι έχουμε σπαταλήσει σε άπειρες μλκς χρόνο, όποτε τουλάχιστον αυτό αξίζει.

Παρακάτω το τραγούδι:

Παρακάτω η σκηνή:

Απίστευτο στυλιζάρισμα. Σε μία Disco/Tequilαδικο στη Κολομβία κάπου τέλη 80 αρχές 90, ο σκληρότερος και μεγαλύτερος έμπορος κοκαΐνης. Απλά αγαπάει. Απλά τέλειο. 

Scubba feat. Ivette Moraes / The Sweetest Taboo

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής το οποίο ονομάζεται "Μουσική Ασανσέρ". Μπορείς να την πείς και "Μουσική Shopping Mall" ή ακόμα και "Μουσική Boho Καφέ".

Πρόκειται για ένα είδος μουσικής που δε σου προκαλεί καμμία αίσθηση προσοχής, απλά σε συνοδεύει στα λίγα λεπτά που πας κάπου, υποτείθεται/θεωρητικά σε ηρεμεί, γιατί κάποιοι δε τη παλεύουν μέσα στα ασανσέρ/shopping mall/boho καφέ (όλοι έχουμε τα θέματα μας). Συνεπώς, πρόκειται είτε για παντελώς άγνωστα τραγούδια ή ακόμα και για απίστευτα ξεπλυμένες διασκευές γνωστών τραγουδιών που όλοι τα ξέρουμε.

Γιατί τα λέω αυτά. Πρόσφατα κατέβασα έναν φάκελο μουσικής από SOULSEEK (απαραίτητο εργαλείο για μουσική, αυτοί που ξέρουν, ξέρουν) από ένα παλικάρι τέλος πάντων ο οποίος είχε στο φάκελο το όνομα:

 // V A - Covers Smooth Lounge Jazzy Bossa Chillout //

Μόνο απ΄τον τίτλο καταλαβαίνετε τι μπορεί να 'χει μέσα. Για να έχετε μια εικόνα ακούστε εδώ το Original και εδώ τη Διασκευή. Καταλάβατε. (Outkast - Hey Ya! / εξοργιστικό)

Όμως, μέσα στο χαμό, στο χάος, στο κάψιμο εγκεφάλου και αυτιών ξεχώρησα αυτή την διασκευή. Πραγματικά ωραία, ικανή να σε κάνει λίγο να σιγοτραγουδήσεις ή έστω σκεφτείς μια κατάσταση κάπου-κάπως και να ονειρευτείς. Ελπίζω να σας αρέσει όπως και μένα. Εννοείται δε συζητάμε ότι των Sade είναι ύμνος (άλλη φάση, άλλη εποχή).

p.s. ο φάκελος είχε μέσα 637 τραγούδια. Κράτησα 1. Αυτό.
(Για να δείτε τι τραβάμε και μεις οι μουσικόβιοι)

Τέλος για όσους ενδιαφέρονται παραπάνω, υπάρχει και σύλλογος για τη κατάργηση της "Μουσικής Ασανσέρ".

Εδώ το factsheet. Όχι που δε θα υπήρχε.

Sven Wunder / Lotus

Και μια και πιάσαμε την ψυχο-ανατολία, βάζω κι' αυτό ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Είθε, κάποια στιγμή, το δεύτερο πρόγραμμα στα μπουζούκια ν' ανοίγει έτσι.

Sven Wunder θεούλης

Δικό σας!

Kit Sebastian / Yalvarma

Imagine That. Μπαίνεις στo αμάξι και έχεις ξεχάσει "την κασέτα" εδώ. Γλυκές ακόμα μέρες φθινοπώρου, αεράκι ελαφρύ, ανοιχτό παράθυρο, ξεκινάς και Kit Sebastian.

Πολύ φρέσκο (01.10.2021), πολύ ποπ ψυχεδέλια, πάρα πάρα πολύ κολλημένος το τελευταίο διάστημα με όλο το άλμπουμ. Ένα αγαπημένο εξαιρετικό συγκρότημα που αξίζει ν' ακούσετε την μικρή ακόμα δισκογραφία τους. (Melodi 2021, Mantra Moderne 2019)

Μια Τουρκάλα, ένας Γάλλος, ένα ξεκούρδιστο πιάνο και αρκετά φαλτσέτα Τούρκικα. Δύο φρέσκα παιδιά που μου πέταξαν όλα τα αγαπημένα μου είδη μουσικής σε μια γαβάθα και δε χορταίνω. Κοπιάστε, δε μπορώ μόνος μου.

Manic Street Preachers / A Design For Life

Και επειδή λίγο το βάρυνα, προχθές ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ, ανέβασε στο blog του αυτή τη κομματάρα, που πραγματικά κάθε φορά που την ακούω κολλάω με την ομορφιά της και τη δύναμή της.

18 χρονών φοιτητής - μυαλό χλαπάτσα, κι 'ομως κάτι καταλάβαινα ότι θέλει να πει. Κάποια στιγμή το πήρα πρέφα. 

Θανάσης Ευγενικός & Ευαγγελία Μαρκοπούλου / Ψεύτη Ντουνιά

 Κι' αφού τελειώσαμε με τη παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας, ας δούμε και τη κύρια αιτία της, την Δευτέρα κάθε νέας εβδομάδας. Celebrated (😑) 52 φορές το χρόνο, και είναι κυριολεκτικά παγκόσμια. 

Προσοχή! δε τη γιορτάζουν όλοι*.

Από τις στοές του Βελγίου, στις αγορές της Ινδίας, τα βρυσοδεψία του Μαρόκου ώς και τις τράπεζες στην Ελλάδα, ένα είναι το τραγούδι που ενώνει όλη την εργατιά απ' άκρη σ' άκρη της Γης!

Παλιοζωή, ψεύτη ντουνιά και παλιοκοινωνία.

Μαράθηκε η καρδούλα μου, μ' αυτή την αδικία!

Παλιοζωή, ψεύτη ντουνιά και παλιοκοινωνία!

Πάψε καρδιά μου, να πονάς, να λιώνεις μ' αγωνία!

Για τον παλιόκοσμο να κλαις, την παλιοκοινωνία!

Αγάπησα και πόνεσα κι η φτώχεια είναι αιτία!

Παλιοζωή, ψεύτη ντουνιά και παλιοκοινωνία!

Σύνολο λέξεων: 30 (seriously, με τριάντα λέξεις τα 'πε όλα)

* Τώρα θα μου πεις, τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία (not - δες εδώ), η εργασία απελευθερώνει (κυριολεκτικά) και άλλα τέτοια τσιτάτα, αλλά σε χαλούσε να επαγγέλεσαι εισοδηματίας, ή μερισματούχος, ή κάτι ρε αδερφέ που δε χρειάζεται να ξυπνάς πουρνό πουρνό για ν' ακούς την κάθε μλκ; Λέω εγώ.

Donald Byrd / Cristo Redentor

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας σήμερα και ψάχνω στον υπολογιστή μου τραγούδια που να κουμπώνουν.  Βρήκα αρκετά, από Rock μέχρι Hip-Hop, Drum & Bass ή ακόμα και Άκη Πάνου), αλλά τελικά κατέληξα ότι δεν είναι αυτό που ψάχνω. Οκ θα μπορούσε να είναι παγκόσμια μέρα των τριαντάφυλλων και να έβαζα π.χ. Τριαντάφυλλο (δε βάζω link, αλλά αν θέτε κατ' εμέ - βλεπω κάτι όνειρα - Δρούτσα respect).

Μάλλον όμως δε θα μπω σ' αυτό τριπάκι.

Χθες έπαθα λοιπόν το εξής: είχε γενέθλια η κόρη μου, ο γάτος μου και η PJ Harvey.

Μάταια έψαχνα να βρω τραγούδι από τα πολλά αγαπημένα της Polly Jean, αγχώθηκα χωρίς λόγο τι ν' ανεβάσω στο blog, λες και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Έτσι κι' αλλιώς για μένα τ' ανεβάζω, για μένα τα γράφω και όσοι από εσάς εκεί έξω αντιλαμβάνεστε ή έστω empathize, ή τέλος πάντων sympathize τον χριστιανό καταλαβαίνετε.

Οπότε, καταλήγω. Παγκόσμια μέρα ψυχικής υγείας με ένα τραγούδι που πραγματικά όσες φορές τυχαίνει να τ' ακούσω ότι και να κάνω, πάντα μα πάντα με ηρεμεί και καλμάρει. Ελπίζω και σας.

 

The Herbaliser / Sensual Woman

## Ευχαριστώ αδερφέ Μανώλη που πριν 20+ χρόνια μου γνώρισες τους αδερφούς Herbaliser ##

Shuffling around my music (αλήθεια, πως μεταφράζεις το shuffle), ανακατεύοντας λοιπόν τα τραγούδια πέτυχα το αυτό το οποίο είχα καιρό ν' ακούσω, αν και σίγουρα μια δυο φορές το χρόνο θα παίξει. (πάντα έπαιζε και πάντα θα παίζει). 

Το τραγούδι ξεχειλίζει *βλα (με β πιο καλά), βασικά είναι γραμμένο για τέτοια πράματα. Τι εννοώ.. In dim light, I close my eyes and remove my clothes  / Do I lose his respect from being so wild? Hardly.. He treats me like a rare and precious jewel. / Lovemaking is physical, and so is its language. Suck, cock, fuck, and prick, are not bad words / Don't whistle and stick up your nose, at least, not up in the air

Για το full στίχο εδώ. 

Άσχετο/Σχετικό, αλλά παίζει να το χω βάλει και σε καμμιά πέντε-έξι συλλογές που έφτιαχνα..
(Ξέρετε παλιά ήταν της μοδώς να κάνεις CD και να χαρίζεις στις κοπέλες..) Α ρε τi κάναμε για να ..

p.s. για τους μερακλήδες, υπάρχει και instrumental (πείτε το ή βάλτε να σας το πούνε).

Fela Kuti / Coffin For Head Of State

Όχι φίλοι μου, τέτοια δε γράφονται, δε παίζονται, δεν υπάρχουν αν δεν είσαι διάνοια. Αυτός ήτανε ο άτιμος. 

Βαθιά πολιτικό τραγούδι, αναφέρεται σε κρίση, διαφθορά και δολοφονία πολιτικών τέλη ’70, αρχές ’80 στην Νιγηρία. Δε ξέρω τίποτα άλλο μη ρωτάτε. Διαβάστε εδώ αν θέτε. Ο ρυθμός εξαιρετικός. 23 ολόκληρα λεπτά αγνού Afrobeat. Βάλτε το να παίζει και κάντε one of the following. Πιάτα, Σκούπισμα, Μάπα, Σίδερο, Λουλούδια, Πότισμα, Μπάνιο, Sex, Slacking και ότι γουστάρετε. 

ά επίσης, αν είστε DJ βάλτε το να παίζει και φύγετε (did that once 😎)

p.s. για το στίχο περιμένετε γύρω στο 10' ✊

Piero Umiliani & Lydia MacDonald / Fate Had Planned It So

Αυτή η τραγουδάρα, δε θυμάμαι πως ήρθε στα χέρια μου. Έχει δύο εκτελέσεις, σας βάζω τη πιο δυνατή, αυτή που κυκλοφόρησε σε δίσκο. Η άλλη ακούγεται σε Ιταλο-Γαλλική ταινία του 1969 (ORGASMO παρακαλώ - ψυχολογικό θρίλερ με λίγο τσόντα, αμ πως). Πρέπει να το δω σιγά σιγά. Άκουσα και το soundtrack, Οκ, δε τρελλάθηκα αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι, ίσως λόγω και τις εποχής του έχει μία άλλη ποιότητα. Βασικά είναι σαν Τζένη Βάνου αλλά από αλλού.

π.χ. στίχος..

The stage was set the night we met. For fate had planned it so. And just one look was all it took, to set my heart aglow.... 

...But then, but then, I don't know when. You tired of me, and you lied to me. And so hopelessly I hid the plight, and hurt inside. When you'd still be gone.

Charlotte Dada / Don't Let Me Down

Πέρσι το καλοκαίρι, μια νύχτα γλυκιά, στο αγαπημένο μου μπαράκι/κοκτεϊλάδικο/τσιπουράδικο/σανατόριο της περιοχής, αργά, πολύ αργά, πολλά, πάρα πολλά κοκτέιλ και καλή παρέα, ακούω ανεπαίσθητα μια φωνή να τραγουδάει Beatles. Όπα λέω, τέτοια δε χάνονται, σφαίρα μέσα στο booth.. Φίλοι μου τι παίζει; Ε να εδώ mixcloud ένα φοβερό mixακι (όντως φοβερό, here's the link). Έκτοτε ένα από τ' αγαπημένα μου. Hope you like it. 

Eva Ayllon y Diego El Cigala / Tengo Miedo Torero

Βλέπω ταινίες που και που, όχι όπως παλιά, μία από αυτές πρόσφατα το "Τρυφερέ μου ταυρομάχε". Πιασάρικος τίτλος, συμπαθητική ταινία. Χιλή, δικτατορία Πινοσέτ, έρωτας ανομολόγητος και άλλα πολλά. Μεταξύ αυτών και αυτό το κομμάτι. Ωραίο, δυνατό flamenco. Sorry! πρώτη μου ανάρτηση, το ακούω πολύ αυτή τη περίοδο. Μπορείτε να τσεκάρετε και την πρώτη εκτέλεση, αλλά νομίζω εδώ είμαστε. 'Ολε!