Karen Dalton / Something On Your Mind
Κάποιες φορές πρέπει να πιέζω τον εαυτό μου να γράψει και ν' ανεβάσει, γιατί καλά με πήγαινε στη ψυχοθεραπεία μου, με βοηθούσε. Αυτό θα κάνω τώρα.
Είναι καιρός τέτοιος που δε μου βγαίνουν εύκολα κείμενο-λογάκια, παρ' ότι έχω υπέροχα τραγούδια για ανάρτηση. Είναι οι γιορτές, με μελαγχολούν αφάνταστα, πάντα συνέβαινε αυτό, από μικρός.
Μικρός όμως ήταν αλλιώς, έλεγες θα βγω, θα αυτό, θα εκείνο, θα το άλλο. Κι' ας μην έκανες τίποτα. Τώρα;
'Οταν μεγαλώνεις και οι επιλογές σου φθίνουν (πεθερά ή μάνα), κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι μάλλον φθίνεις και συ. Ξέρω ξέρω δε με πήραν τα χρόνια, από υγεία Praise Jah, το ζάχαρο καλό, εξετάσεις τσεκ οκ, χοληστερίνη λίγο τσιμπημένη (ο πρώτος ή ο τελευταίος;), SGOT-SGPT εξαιρετικές για τα μέτρα μου, αλλά και πάλι όσο να κάνεις, μεγάλωσα. Κι' αυτό με θλίβει.
Οπότε αφιερώνω αυτό το μελαγχολικό διαμάντι στην αφεντιά μου, γιατί ξέρω ότι κάτι με τρώει, κάτι έχω στο μυαλό μου, και ξέρω επίσης - όπως λέει και η Karen - Well, you know, you can't make it without ever even trying. Κι' έχω πολλά στο μυαλό μου να προσπαθήσω. Και θα προσπαθήσω.
