Bonobo / Kong
Αυτή τη φορά θα πρωτοτυπήσω, θα γράψω τα απολύτως απαραίτητα, no more pipes. Είναι μία φάση τώρα που ότι λέω και ότι κάνω παρεξηγείται τελείως* οπότε, λιτά σταράτα.
Ο Μπονόμπος πέρα από ένα χαριτωμένο είδος χιμπατζή, είναι και πολύ φίλος μου (νοητά), μου κάνει συντροφιά από τα φοιτητικά μου χρόνια, ένας ωραίος ηλεκτρονικός τύπος, κατά κόσμο Simon Green, ξεκίνησε trip-hop, συνεχίζει σε up-tempo beats και έτσι. Σειρά μου ηλικιακά. Ψάχνoντας λίγο είδα ότι έχω όλα του τα άλμπουμ, εκτός από το τελευταίο του 2022, που αυτή τη στιγμή που γράφω κατέβηκε, το περπατάω άμεσα (με το που κλείνω την ανάρτηση, ακουστικά, δρόμο, Bonobo - Fragments).
Αγαπημένος και ξεχασμένος εδώ και πολύ καιρό μέχρι και σήμερα, που για καλή μου τύχη στο random στο αμάξι ακούστηκε αυτή η φοβερή τραγουδάρα ακριβώς τη στιγμή που έβγαινα από το Λιτόχωρο για Πλάκα (από τον Αντάρτη για τους γνώστες, μαθαίνω ξέρετε..), και μου έσκασε το μπάσο την ώρα που εμφανίστηκε η θάλασσα μπροστά μου. Εγώ αυτά τα timed εγκεφαλικά πολύ τα εκτιμώ, μου δίνουν δύναμη, ανοίγουν ορίζοντες. Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε το σημερινό τραγούδι.
Μεσοκαλόκαιρο στο περίπου σήμερα, τέλη Ιούλη, για κάποιους αρχίζει, για κάποιους τελειώνει. Για μένα απλά αλλάζει. Κάνω μία επανεκκίνηση, και ξεκινάω από την αρχή. Αυτή τη φορά θα το πάρω λίγο διαφορετικά, πιο χαλαρά. Έχω χρόνο εξάλλου, νέο παιδί είμαι. Ανασκοπήσεις/Ενδοσκοπήσεις άλλη φορά, τώρα σιωπή, περπάτημα και μουσική.
Reboot λοιπόν με ένα αγαπημένο ξεχασμένο τραγούδι που έχει το τρόπο του να με φτιάχνει και να μ' ανεβάζει. Προσπαθήστε να απομονώσετε στο αυτί σας κάθε ξεχωριστό όργανο/ήχο (με αποκορύφωμα το bass line) αυτού του τραγουδιού και θα καταλάβετε. Σπουδή ήχου/παραγωγής.
Καλό δεύτερο set καλοκαιριού σε όλους. Αν μου 'ρθει τίποτα, επανέρχομαι.
* Τα έγραψα λίγο πάνω κάτω στη προηγούμενη ανάρτηση, δε την ανέβασα στα σόσιαλ τελικά, θα εξηγηθώ κάποια στιγμή.
