Chico Buarque / Construção
Καλησπέρα Καλησπέρα που λέει και ο συνονόματος συμπαθής κατ' εμέ Σταύρος. Καλησπέρα λοιπόν και καλό μήνα να πούμε στα κοντά προσθέτω. Εμείς οι Σταύρηδες μεταξύ μας έχουμε ένα κύκλο κατανόησης, μία αμοιβαία συμπάθεια, κάτι που δε βρίσκεις π.χ. στους Γιάννηδες. Ήθελα να το πω αυτό.
Δικαιολογίες για την αποχή έχω πολλές και πραγματικές, λέω όμως να μην απολογούμαι κάθε φορά. Μόνο όμως για το credit της υπόθεσης, ένα format (πιθανότατα το διακοσιοστό και σίγουρα όχι το τελευταίο της ζωής μου) το έκανα, έτσι για να μπει καλά ο Χρόνος. Ξανά-μανά Windows (με άδεια παρακαλώ), ξανα-μανά ένα πλήθος προγραμμάτων και ρυθμίσεων για να είμαι up 'n' runnin όπως το θέλω εγώ (μιλάμε για πολύ τάξη), ξανά βάσεις, μανά σεταρίσματα. Όσο και να το κάνεις μια βδομάδα την πήρε.
Βέβαια και format που τον έκανα, μιλάμε πλέον για έναν γέρικο ντορή, 15 ετών υπολογιστή, τα έφαγε τα ψωμιά του, με όσα μπιρμπίλια* η ηλικία του του επιτρέπει, 8gb μνήμη και SSD σκληρούς. Πάλι καλά να λες που βγήκαν και αυτοί και κάπως μαζεύτηκε το πράγμα, με πήγε μια 5ετία παραπάνω. Anyway, φέτος είναι η χρονιά του για απόσυρση, θα ενημερωθείτε σε κάθε περίπτωση (άλλη μια συγκλονιστική πληροφορία, θα την βγάλω στα social).
Έτσι ξεκίνησε η χρονιά με συμμαζέματα και επιδιορθώσεις.
Πάει λοιπόν και ο πρώτος μήνας, βγήκε. Με το θέμα το καυτό τι κάνουμε, εκεί πονάω πολύ και όχι μόνο εγώ, κόσμος πολύς μαζί μου. Είναι δύσκολα παιδιά τα πράγματα. 20 χρόνια στο customer service, αφήνουνε χαρακιές. Τι χαρακιές, χαράδρες στην καρδιά, χάσματα στο μυαλό. Δε μπορώ να γίνω πιο παραστατικός, ελπίζω να καταλαβαινόμαστε. Τι να πεις, βιβλία ολόκληρα μπορούν να γραφτούν για τον κλάδο και την εξυπηρέτηση πελατείας αυτές τις εποχές. Και η αλήθεια είναι ότι η παρανοϊκή εποχή μας γεννάει παρανοϊκές καταστάσεις. Και αυτό ζούμε. Καθημερινά. Σκεφτείτε μόνο με τα τεχνολογικά άλματα πόσο διαφορετικό κόσμο εξυπηρετούμε μέσα στη μέρα. Εγώ που αρέσκομαι στα χαρακτηριστικά των γενεών, σήμερα εξυπηρέτησα από 80+ μέχρι 20-, που σημαίνει επικοινωνιακός χαμαιλέοντας. Τι να λέμε, Back To Future and from the Future Τo Back στο repeat, π.χ. Καλημέρα σας κα. Ψ, να έχετε μία όμορφη εβδομάδα, να εδώ να σας ενημερώσω το βιβλιάριο - α δεν έχετε τα γυαλιά σας - α θα τα δείτε σπίτι - με το παιδί, μέχρι Yo man, θέλεις POS, peace, βάλε τζίφρα στο pad (αυτό κάνει και rhyme**), και ξανά, χάσατε το χαρτάκι με το PIN που έχετε στο πορτοφόλι σας (αχ κύριε Χ, σας είπα μη το έχετε μαζί με τη κάρτα σας), να σας το ξαναδώσω βεβαίως βεβαίως μην ανησυχείτε όχι θα το αλλάξουμε και δε θα βγάλει κανείς με τη κάρτα σας, αφού την έχετε έτσι δεν είναι; α τη χάσατε και αυτή, Φανταστικά!
Και έτσι πάει το πράμα, ανελέητα συνεχόμενα και επαναληπτικά βασανιστικά. Παραιτήσου ρε μπαγλαμά αν έχεις κότσια και πάψε, θα έλεγε ένας. Δε ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή ανταπαντώ. Στη τελική μπορεί να δουλεύω σα τον υπολογιστή μου, μέχρι τα βαθιά γεράματα, όσο παίρνω μπιρμπίλια θα δουλεύω.
Και αφού γύρισα τελικά σπίτι, μάζεψα την όποια ικμάδα και ενεργητικότητα μου απέμεινε, και μιας και το άκουσα προχθές στη γνωστή ώρα της κατάθλιψης (Κυριακή/6μμ~8μμ) λέω δε γράφεις για τον αγαπημένο σου Βραζιλιάνικο ύμνο, το φοβερό και τρομερό Construcao του Chico Buarque;
Δε περιγράφεται απλά, και δε μπορώ να το περιγράψω, πόσο μάλλον να το εξηγήσω. Ένα συγκλονιστικό τραγούδι (με απίστευτη ενορχήστρωση) κοινωνικής κριτικής; πολιτικής διαμαρτυρίας; εργασιακής αποξένωσης; Μία απ' όλα αυτά και ίσως και πιο βαθιά νοήματα. Οι Πορτογαλομαθείς ή ακόμα καλύτερα οι της Πορτογαλικής φιλολογίας (με ειδίκευση στη Βραζιλιάνικη γλωσσολογία), κάντε ένα βήμα μπροστά, μη ντρέπεστε.
Το τραγούδι περιγράφει κάποιες στιγμές από τη ζωή και εν τέλει το θάνατο ενός εργάτη στις οικοδομές της Βραζιλίας. Πραγματικά μαγικό τραγούδι, μιλάει με ποιητική φόρμα στις καρδιές όλων των εργατώνε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, Θήτα για σένα.
Ποιητική φόρμα; Δε τα γράφω έτσι, έτσι το καταλαβαίνω εγώ (και ο Κουτσογιαννόπουλος). Διάβασα για το τρόπο που γράφτηκε/κατασκευάστηκε στην ουσία το τραγούδι (ο ίδιος ο τίτλος του είναι κατασκευή, χελόου), χωρίζεται σε 3/4 κομμάτια, κάθε κομμάτι έχει 14/17 στίχους, κάθε στίχος τελειώνει με λέξη προπαροξύτονη***, και κάνει και άλλα λεκτικά, αλλά εγώ μέχρι εκεί στο προπαροξύτονο, δε πάει παραπάνω, ας αναλάβει κάποιος άλλος.
Δε χρειάζεται να κουβαλάς μπετά για να ταυτιστείς, ούτε να πέσεις απ' τη σκαλωσιά. Πιστέψτε με, και στη Τράπεζα μπορείς να δεις τα μυαλά σου χυμένα. Enough όμως.
Απλά το καλύτερο Βραζιλιάνικο τραγούδι ever.
p.s. Γραμματικά-Φιλολογικά δε το 'χω (έλα, δε το καταλάβαμε), αλλά στα σεταρίσματα PC τα σπάω, να ξέρετε, κάνω construcao με κλειστά μάτια, custom build και τέτοια. Έχω κρυφές τις χάρες.
* μπιρμπίλια / περιφερειακά / hardware
** το δίνω royalty-free αν θέλει κανείς να ραπάρει.
*** Α ρε μάνα, άμα με διαβάζεις, ξέρω συγκινήθηκες, εγώ είμαι ο Γιος σου!
