Αρλέτα ~ Λάκης Παπαδόπουλος / Έρχεται κρύο
Είπα στη καινούργια μου φίλη, ότι δεν έχω πρόβλημα ν' ανεβάσω ότι θέλει αρκεί να μ' αρέσει. Και όποιος αλήθεια θέλει να στείλει κείμενο και μουσική ευπρόσδεκτος! Ας είναι όμως αυτό το μέτρο του blog. Να μ' αρέσει. Και το συγκεκριμένο δε το ήξερα, το άκουσα, μ' άρεσε και δε χρειάζεται καμία περαιτέρω έγκριση (έχω απορρίψει αν θυμάμαι, φίλη μου, μέχρι σήμερα, Θάνο, Ρίτα, τους Σιβηριανούς από την Καλιφόρνια, και τελευταία τον Ζακ. Καλά για το Μιχάλη δε το συζητώ, πάνω απ΄ το νεκρό και σάπιο κορμί μου). Εντάξει, εντάξει δε μου τους πρότεινες για ανάρτηση, αλλά όσο και να 'ναι να βλέπεις τους παραπάνω στο Viber ταράζεσαι.
Δε θέλω hard feelings, αλλά καταλαβαίνω ότι καταλαβαίνεις και μου το επιτρέπεις. Και σεις, μουσικοί, που απορριφθήκατε δε πειράζει, μια άλλη φορά. Άξιοι είστε, γράψτε κάτι τις προκοπής. Να, σαν το Λάκη. Για την Αρλέτα δε, καλά να είμαστε θα σας πω άλλη φορά, τότε σ' ένα μπαράκι στη Φολέγανδρο που ζητούσαμε επιτακτικά και στο repeat το 3 το 5 και το 8. Ξέρουν αυτοί.
Κείμενο και μουσική επιλογή φίλης!
Με αφορμή την κακοκαιρία "Ελπίδα" που χτύπησε τη χώρα μας (εννοείται το Twitter ξεσάλωσε με την ονοματοδοσία του φαινομένου. Χάθηκε να την πουν, ας πούμε, Εκάβη; (Είναι γνωστό ότι τα καιρικά φαινόμενα ονοματίζονται με αλφαβητική σειρά και είχαμε μείνει στο έψιλον) Μα Ελπίδα;)), με αφορμή λοιπόν την Ελπίδα, τα ραδιόφωνα -και οι λοιπές μουσικές πλατφόρμες και social φαντάζομαι- έπαιξαν πολλή μουσική για κακοκαιρίες, χιόνια, αποκλεισμούς κλπ. Παραδείγματα το αποκλεισμένος στη Σαλονίκη -κι ας μην έπεσε νιφάδα στην συμπρωτεύουσα- και Αττική οδός.
Εμένα λοιπόν μου ήρθε στο νου αυτό το τραγούδι που -αν και παλιό- ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα. Κάνα χρόνο πάνω κάτω.
Ο συνθέτης ανήκει στη μουσική κατηγορία του Ροκαμπίλι.
Ξέρεις από ροκαμπίλι; Θα ξέρεις, αλλά ας πω κι εγώ. Λοιπόν ροκαμπίλι έχουν γράψει, ας πούμε, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιοκαρίνης, μη σου πω κι' ο Πανούσης και τέτοια. Που η μουσική δηλαδή μοιάζει ροκ αλλά ο στίχος είναι πιο ανάλαφρος, σχεδόν κωμικός. (Περισσότερα για ροκαμπίλι, Wikipedia).
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η Ευλαμπία, η Τσίχλα δίχως ζάχαρη, το Κάγκελα παντού.
Εν πάση περίπτωσή τις προάλλες -πέρσι- στο αγαπημένο μουσικό κουτί είχε Λάκη Παπαδόπουλο. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο λατρεμένος σύζυγος είναι φανατικός ροκαμπίλης. Απόλυτη ησυχία λοιπόν στο σπίτι να παρακολουθήσουμε την εκπομπή οικογενειακώς. (Πραγματικά δεν ξέρω πόσες φορές έχουμε δει αυτό το επεισόδιο). Αγαπημένο των παιδιών, Μπατίντα ντε Κόκο. Ουδέν σχόλιον παρακαλώ*.
Λοιπόν σε κάποια φάση ξεκινάει εισαγωγή.. (πάλι κλαρίνο. Τι φάση;) Πρώτη φορά το άκουγα, αλλά το ερωτεύτηκα αμέσως! Αλήθεια λέω, το ριπιτ χτύπησε κόκκινο. Το ακούω και τώρα που γράφω. Υπέροχο, αισθαντικό, ατμοσφαιρικό.
Και αυτός ο Δίσκος -ο κλαριντζής- ζωγραφίζει πάλι ρε φίλε. Αμέσως μετά ακολουθεί η επιμόρφωση από τον άντρα μου που βλέπει ότι δεν το ήξερα αλλά έχω πάθει ζημιά.
-Δεν το ήξερες; Ρωτάει ο περισπούδαστος.
-Όχι. Του λεω. Πρώτη φορά το ακούω.
-Ο Λάκης έγραψε τη μουσική, αλλά το λέει κανονικά η Αρλέτα. Μου λέει.
(Άλλη αγαπημένη, ξεχωριστό μουσικό κεφάλαιο, που ακούγαμε στα πολύ νιάτα μας. Όχι, δεν έχει πει μόνο το μπαρ το ναυάγιο. Φοιτήτρια είχα ολόκληρο δίσκο -καλά cd- με τραγούδια της.)
Εννοείται χτυπάω απευθείας YouTube να ακούσω το αυθεντικό. Το ακούω. (σ.b. εδώ είμαστε)
Οκ. Καλό. Αλλά από τον Λάκη είναι μαγικό! (Από τις φορές που η διασκευή ξεπερνά το πρωτότυπο)**. Φταίει και η ενορχήστρωση φυσικά. Ο Δίσκος, μη σας μπερδεύει η λέξη, είναι το επίθετο του μαέστρου αυτής της εξαιρετικής ορχήστρας του Μουσικού Κουτιού (ναι της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ που παρουσιάζει ο Πορτοκάλογλου με τη Μόρφη και είναι αυτό που έλειπε από την ελληνική τηλεόραση. Παιδιά, συνεχίστε έτσι). Ο Δίσκος λοιπόν βάζει μπροστά το κλαρίνο και πίσω τις κιθάρες, ενώ στο πρωτότυπο το κλαρίνο φλάουτο*** είναι πίσω από αυτές, και αυτό νομίζω κάνει τη διαφορά.
Το ακούω ξανά και ξανά και ξανά με την ίδια ανατριχίλα.
Σας στέλνω και τα δύο!
* Εγώ θα σχολιάσω γιατί τέτοιος στίχος σε συνδυασμό με τη μαγική ενορχήστρωση και εκτέλεση δεν υπάρχει. Το batida de coco είναι ένα μικρό saga, και θα πρέπει να διδάσκεται σε κάποια σχολή (mixologist; λέμε τώρα). Respect σ' όλους τους συντελεστές.
** Σήμερα ταπεινά η φίλη μου παραδέχθηκε ότι το πρωτότυπο είναι πολύ καλύτερο. Το περίμενα. Χαίρομαι για λογαριασμό της και συμμερίζομαι το νεανικό ενθουσιασμό της. Παιδιά Φευ!
*** Διόρθωση κοινή συναινέσει
