Σάκης Ρουβάς / Κάνε να μη σ' αγαπήσω

Ήγγικεν η ώρα κι η στιγμή για τη πρώτη (μλκ) της χρονιάς.

Παρά πολλά στο μυαλό αλλά βρίσκομαι συνειδητά σε mode καταστολής. Όχι πολλά λόγια, όχι βαρύγδουπα new year’s resolutions, είμαι μουδιασμένος για το που θα πάει το πράμα και φέτος. Οπότε θα το ελαφρύνω πολύ για να είναι πιο διαχειρίσιμο. Και πιο fun. Παρακαλώ τη κατανόηση σας, μη με κάνετε να μετανιώσω την ανάρτηση, πληγώνομαι εύκολα.

Σάκης Ρουβάς.

 
Ένας είναι ο Σάκης Ρουβας, ο ποιο ολοκληρωμένος pop καλλιτέχνης της εικοσαετίας στην Ελλάδα, σαν αυτόν άλλος κάνεις. Για τον άλλο το Χαρχαμπίλα νομίζω δεν αξίζει καν ν' αναφερθώ, αν και δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι θα μας ταλαιπωρήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια. Μακριά από μας κι' ας είναι και στο Δήμο Πύδνας-Κολινδρού.

Anyways, εγώ αγαπώ Σάκη από παλιά και επειδή είμαι και largίλας, τον εσυγχωρώ τον μπαγάσα. Στην τελική ρε παιδιά, δεν έχει πίστες τώρα και συναυλίες και άλλα extraδάκια για να συμπληρωθεί το σχετικό εισόδημα και να καλυφθεί το εύλογο κόστος διαβίωσης (του). Είναι και πολύτεκνος. Ο καθείς όπως μάθει, οπότε μη κρίνετε για να μη κριθείτε.

Επειδή λοιπόν το έχω ταμένο σε καλή φίλη ν’ αναρτήσω Σάκη Ρουβά και άλλη αφορμή στα κοντά δε θα βρω (στο μέλλον πιθανόν να υπάρξει· το βλέπω να χάνει η τέχνη και να κερδίζει η πολιτική), ανεβάζω το αγαπημένο μου τραγούδι του. 

Εξαιρετική Power μπαλάντα, τίμια, δυνατή, μιας και πέρα από τη πλάκα τώρα, τρία ιερά τέρατα (Ρουβάς, Κοντόπουλος, Μωραΐτης) της not so contemporary πλέον Ελληνικής Ποπ σκηνής συνεργάστηκαν άψογα, μ’ ένα δεμένο και σωστό μουσικό αποτέλεσμα (για αυτό που πρεσβεύει). Μετά νομίζω τα σπάσανε, συμβαίνουν αυτά στην πιάτσα, δε μας απασχολούν. Σημασία έχει το αποτέλεσμα και κατά την γνώμη μου είναι καλό.

 

p.s. Όπως είπα και στην αρχή, μη με κάνετε να μετανιώσω την ανάρτηση, έχω κι’ άλλα αγαπημένα του Ρουβά. Just sayin'. Άντε καλή χρονιά να' χουμε! Με το δεξί! ;-)