Μωρά Στη Φωτιά / Μανιφέστο
Στα νιάτα μου, υπήρχαν κάτι μυστήριες τύπισσες που μπορεί να βάζαν τα κλάματα στη μέση του πουθενά μόνο απλά ακούγωντας τη λέξη κρίνα, τύπου, η Μαρία μύρισε τον κρίνο --- Ααααα Ανεστόπουλος Οοοοο Υνωωω --- και τέτοια. Οπότε λέω τώρα που έχω ακούσει πολλά στη ζωή μου και έχω δυνατή κράση θα προσπαθήσω. You never know. Θέλω να εξιλεωθώ και για τη χθεσινή ανάρτηση.
Είχα υποσχεθεί λοιπόν στον εαυτό μου να ακούσω λίγο Διάφανα Κρίνα, γιατί λέω εγώ τώρα, εντάξει Σάκης Ρουβάς ρε φίλε Σταύρο, δεν είναι σωστό, είσαι πολύ mainstream, μάλλον καλύτερα θα 'πρεπε να ντρέπεσαι, γιατί όπως είπε και μία συνάδελφος η τέχνη είναι πάντα στρατευμένη, και με στεναχώρησε. Λέω οπότε, άκου λίγο Διάφανα Κρίνα για ν' ανέβει το πνεύμα σου και να βελτιώσεις την πολιτική σου θέση.
Έβαλα λοιπον το άλμπουμ από τα Κρίνα (Ααααα Οοοοο Υνωωω) "Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές". Οκέυ. Παραβλέπω τον τίτλο, δε σχολιάζω. Λέω εντάξει, είναι κάτι ανώτερο από σένα, μη δίνει σημασία είσαι μικρός, είσαι νινί ακόμα, θα καταλάβεις αργότερα.
Ακούω που λέτε τραγούδι ένα, στο λεπτό skip, τραγούδι δύο skip, τρία skip, φτάνω στο οχτώ ακούω κάτι συμπαθητικό, καλή εισαγωγή, μπαίνει και ένα πνευστό μέσα που μ' αρέσουν αυτά και ξεκινάει. Οκ, κλασσικό Ροκ, κάνει build up σωστά πάει (Απ' τ' 'απειρο σε σένα). Ε ξεκινάει που λέτε, και σε κάποια στιγμή πετάει ένα "...Το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιώ...", όπα όπα μεγάλε λέω κόψε το χαλάζι δε το πίνουμε, βλέπω ότι κρατάει και 8.22 λεπτά, φίλε skip. Πάμε επόμενο.
Επόμενο λοιπόν αυτό (Στιγμές). Και μπαίνει λοιπόν ο δικός σου και αρχίζει "...Ποιός να σε βάφτισε στις Στύγας τα νερά...". Ντάξει κόντεψα να χύσω τον καφέ. Έλα ρε μεγάλε, λυπήσου μας, είναι πολύ πρωϊ. SKIP (και αυτό 8.22 λεπτά - τι αλλά θα πει ρε φίλε, δε τολμώ να ακούσω παρακάτω).
Συνεχίζω παρακάτω (Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι). Ναι έτσι είναι ο τίτλος του τραγουδιού. Μουσικά είναι εντάξει και στιχουργικά είναι εντάξει. Αλλά ρε παιδιά χτίκιασα.
Το τελευταίο τραγούδι, δε θα τ' ακούσω. Δε μπορώ αλήθεια. Ο τίτλος του είναι (Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη). Ε πέσ 'το ρε μεγάλε, μας γάνιασες τόση ώρα και γω περίμενα το κορίτσι της disco για φινάλε.
Οπότε εξιλεώνομαι για τη χθεσινή ανάρτηση με αυτό το Disco-Punk-New Wave-Rock τέλειο εξαιρετικό θεικό τραγούδι. Αυτό είναι Ροκ, τ' άλλα είναι κλάψες (δες εδώ).
Ελπίζω να το βρείτε και πολύ Ροκ και πολύ επαναστατικό. Ευχαριστώ για τη προσοχή σας και Καλά Φώτα! Σήμερα τα Φώτα κι' ο Φωτισμός! Καλά Μυαλά και φέτος!
