Selim Sesler / Ali Pasa

Το τραγούδι αυτό, μπορεί να ξενίζει κάποιους κάπως, αλλά είναι ένας εξαιρετικός παραδοσιακός ήχος, από τους αγαπημένους μου συνδυασμούς (κλαρίνο-νταούλι) που αξίζει ν’ ακουστεί. Ένα από τ' αγαπημένα μου τραγούδια.

Ο Selim Sesler, μέγας κλαρινιτζής, μέχρι και πριν λίγες μέρες πίσω, πριν διαβάσω κάποια λίγα γι’ αυτόν, ήταν για μένα ένας Τούρκος Ρομά πανηγυρτζής που φέρνει λίγο από Βέγγο και Χριστάκη στο τούτο του, και που τον γνώρισα μέσα από τις φανταστικές ταινίες του Fatih Akin, Head On, Crossing The Bridge και Edge Of Heaven (απίθανα Soundtrack όλα τους). Αν δεν τα έχετε δει/ακούσει κάν' τε το. Πρόσφατα διαβάζοντας στη wikipedia είδα ότι έχει καταγωγή από τη Δράμα και με την ανταλλαγή του ‘23 η οικογένεια του πέρασε στην Ανατολική Θράκη. Τώρα κάτι αρχίζει να κουμπώνει.

Εγώ αυτό για Τούρκικο δε το χώ, και μου είναι πάρα πολύ οικείο σαν ήχος και ρυθμός.
Ηπειρώτικο-Μακεδονίτικο-Θρακιώτικο. Τέτοιο μου φέρνει.

Προς τι η παρανόηση όμως και τι με προβληματίζει; Τίποτα, απλώς κάποια στιγμή το μακρινό 2001 το περιοδικό Δίφωνο είχε βγάλει μια συλλογή "Τα Τραγούδια του Γείτονα - 14 Τουρκικά Παραδοσιακά Τραγούδια". Τα κατέβασα, τα άκουσα, μου άρεσαν και μικρός και γω τότε, μπερδεύτηκα, λέω ά ωραία Τούρκικα τραγούδια. Περνώντας βέβαια τα χρόνια και ακούγoντας και ακούγoντας το συγκεκριμένο, λέω ρε συ αυτό μόνο Τούρκικο δεν είναι. Τρίχες βέβαια, δεν έχει σημασία.

Οι μουσικές φόρμες και οι τρίλιες του κλαρίνου μου θυμίζουν την εποχή που μαθητής, χόρευα παραδοσιακούς χώρους κάθε Δευτέρα-Τετάρτη-Σάββατο στην ΕΠΜ (πάμε πάλι, γύρνα τη κασέτα, ψιλά το πόδι, ξύπνα ρε, μη σέρνεστε, κ.α.), ενώ το νταούλι με μεταφέρει καρφί στη Νάουσα (σαν πατινάδα). Άρα εγώ βιωματικά καταλαβαίνω: Παραδοσιακό τραγούδι της ευρύτερης περιοχής μας. Αν το έχετε ακούσει παιγμένο σε κάποια άλλη εκτέλεση ή με κάποιο άλλο τίτλο παρακαλώ δώστε μου ένα hint, μ' ενδιαφέρει. Ξαδέρφια ντόπια και Καρατζοβίτικα, εσείς που είστε της παραδοσιακής, βοηθήστε λίγο, εγώ νομίζω το' χω χορέψει αυτό.

Τέλος εσύ που μόνο διαβάζεις, και δεν ακούς, πάτα το το ρημάδι, δε χάνεις και τίποτα. Χάϊντε Χαϊβάν.

Ωραίος είναι πάντως, τώρα που γράφω την ανάρτηση ακούω αυτό και είναι πολύ καλό: Selim Sesler - Ο Δρόμος για την Κεσσάνη. Check it.