A-ha / Lifelines
Aνεβάζω σήμερα A-ha τώρα που είμαι ζεστός, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ν' ανεβάσω αλλιώς ποτέ. Δε πιστεύω να νομίζετε ότι κάθομαι και λέω, ά, για να βάλω ένα από A-ha να μερακλώσουμε. Μπα.
Εχθές ήταν slacking/TV/κουβέρτα night με ΕΡΤ2, και αν μη τι άλλο πέρασα εξαιρετικά και το ξενύχτησα κιόλας, μαύρη νύχτα μ' έπιασε, μία με πήγε. Για Παρασκευή χωρίς αλκοόλ, άθλος.
Από ταινία είδα το The Wife (αυτή που έγραφε τα βιβλία του Νομπελίστα άντρα της, μου φάνηκε disturbing η ιδέα), και από ντοκιμαντέρ A-ha The Movie. Καλή βραδιά τη λες, κάτι μου άφησε.
Κάθομαι λοιπόν τώρα στον υπολογιστή και τσεκάρω να δω τι έχω από A-ha. Λίγα πράγματα, δε περίμενα και πολλά (στο πατρικό μου έχω κι' ένα δίσκο), αλλά πραγματικά αυτά τα πέντε μικρά διαμαντάκια, είναι μια πολύτιμη - τίμια συνεισφορά τους στην παγκόσμια Pop μουσική σκηνή.
Πέντε τραγούδια έχω - Πέντε συνδέσμους βάζω:
Take On Me (σε γάμους άμα είσαι τέντα είναι τέλειο - τσεκαρισμένο)
The Living Daylights (το δεύτερο πιο αγαπημένο μου και το πιο ωραίο ρυθμικά)
Hunting High And Low (μελαγχολία καλή και ωραία μελωδία)
Summer Moved On (τίμιο ραδιοφωνικό)
Lifelines (το πρώτο μάλλον αγαπημένο)
Ακόμα τώρα που γράφω δεν έχω καταλήξει ποιό θ' αναρτήσω είμαι μεταξύ δύο, Lifelines και The Living Daylights. Θα δούμε που θα πάει. Εγώ πάντως σας έβαλα όλα τα links, αφού είπαμε - πρώτη και τελευταία.
Το ντοκιμαντέρ είναι συμπαθητικό, χωρίς κάποια διάθεση ωραιοποίησης των καταστάσεων της καριέρας τους. Αυτό που δε γνώρισα και μου έκανε εντύπωση είναι το πάθος τους για τη μουσική. Μέχρι και χθες νόμιζα ότι έιναι τίποτα κατασκευασμένοι, διαλεχτά παιδιά από παραγωγούς και δισκογραφικές για να κάνουν πάταγο. Κι' όμως, ξεκίνησαν από το Όσλο για Λονδίνο νέοι, για να πετύχουν έχοντας πίστη στον εαυτό τους (είναι ταλεντάρες και ο Morten έχει απίστευτη φωνή) και το γεγονός ότι ακόμα και αν τις περισσότερες φορές δεν αντέχει ο ένας τον άλλο, καταλαβαίνουν ότι αυτό που έχουν κατακτήσει το έχουν κατακτήσει από κοινού και το διαχειρίζονται επαγγελματικά. Συνειδητοποιημένοι βιοποριστές μέσα από τη μουσική τους, αλλά με αξιοπρέπεια. Εδώ κάνω μία παύση. Απευθύνομαι σε αυτούς (και είναι πολλοί) που αυτό το διάστημα, μπορεί ν' αντιμετωπίζουν θέματα στην εργασία τους με συναδέλφους και καταστάσεις. Κάντε ένα διάλειμμα, βγείτε απ' το κάδρο και δείτε ψυχρά το τι και πως πρέπει να γίνει to get the job done. Το λέω και για μένα. Το λέω και για άλλους. Μη τρώτε τις ψυχές σας. Να οι Α-ha, 37 χρόνια μαζί (most of the times), όπου να ναι βγαίνουν στη σύνταξη, 3 χρόνια ακόμα και θα βάλουν και το στρατό, σε 1 βγαίνουν με πλήρη.
Ξέφυγα και επανέρχομαι λοιπόν και κλείνω στους A-ha με το τελευταία γεγονός που μ' έκανε πραγματικά εντύπωση. Είναι κάτοχοι του ρεκόρ Guinness ως η μπάντα με τα περισσότερα κομμένα (πληρωμένα) εισιτήρια παγκοσμίως σε συναυλία. 198.000 εισιτήρια στις 26/01/1991 στο Ρίο της Βραζιλίας. Εδώ η συναυλία. Για το χαβά της υπόθεσης στο ίδιο φεστιβάλ με αυτούς τους headliners (Guns N' Roses, Prince και George Michael) είχαν κοπεί περίπου 60.000 εισιτήρια τη φορά. Είδες οι A-ha; Αχά!
Και κει που είχα καταλήξει στο Living Daylights, τελικά έβαλα Lifelines γιατί μου βγάζει καλύτερη μελαγχολία (και καλύτερο video). Μπράβο τους. Ωραία Popια.
