Γιώργος Ζαμπέτας / Μάλιστα κύριε

Ωραίο Τραγούδι...

Κάθομαι και αναρωτιέμαι τι υποσυνείδητο σκάλωμα έχω φάει, ποια νευρική σύναψη ταρακουνήθηκε, χτύπησε, πιέστηκε ή ζουλήχθηκε σήμερα και με το που μπήκα στο σπίτι μέσα στις 4 μετά τη δουλειά έβαλα χωρίς καμία απολύτως σκέψη, μηχανικά, το Μάλιστα Κύριε του Ζαμπέτα.

Η κίνηση ν' ακούσω αυτό το τραγούδι ήταν τόσο φυσική, σαν να έμπαινα το πρωί στη Τράπεζα και ν' άνοιγα τον υπολογιστή.

Δεν έδωσα και πολύ σημασία.

Τώρα που γράφω έχει πάει η ώρα 9.45, μόλις τελειώσαμε τα καθημερινά (νωρίς νωρίς σήμερα) και ήγγικεν η ώρα, κοινώς είμαι ελεύθερος ν' απολαύσω την ημέρα που απλώνεται μπροστά μου απερίσπαστος, χωρίς να μ' ενοχλεί κανείς. Ω! τι τέλεια, μία (1!) ώρα στα λιβάδια, μέχρι το σώμα να πει, ντέι ψοφάλογο ύπνο και το μυαλό σεμνά να υπακούσει.

Αλλά λέω, πριν έρθει το αναπόφευκτο, κρατήσου, αφιέρωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και ψάξε λίγο μέσα σου να δεις τι έχει συμβεί σήμερα και σου 'ρθε ο Ζαμπέτας μη τ' αφήσεις.
Τον Ζαμπέτα εγώ δεν τον πήγαινα καθόλου και ακόμα ζορίζομαι να τον πάω. Ακόμα τον ανακαλύπτω.  Όλο αυτό το Greek Man Folk Αρχέτυπο Μαγκιάς δε χωνεύεται εύκολα, και ακόμα δε μου κάθεται καλά στο στομάχι, αλλά με αφορμή αυτή τη φοβερή ερμηνεία της Μάρθας, μπήκα στη διαδικασία να τον γνωρίσω. Και ομολογώ ότι κάτι πάει να κάνει τσακ μέσα μου. Ίδωμεν

Ευκαιρία είναι λοιπόν, μιας και μου 'δωσε πάσα ο ξάδερφος μου, που κι' αυτός πριν από λίγο ώρα ανάρτησε στο fb το τραγούδι αυτό, να επιχειρήσω ν' ανακαλύψω τι με ώθησε να το ακούσω έτσι στα ξαφνικά. Στο σόι μας πάντως, το 'χουμε το μετα-ψυχοκινητικό (Μάκη σε είδα στο όνειρό μου, και 'γω Λίτσα μου και άπειρα τέτοια θυμάμαι). 

Και τελικά δε θέλει πολύ σκέψη, το μυαλό έχει αλλάξει level, ένα βηματάκι πιο κοντά στη samsara, και από μόνο του σήμερα επειδή πέρασα ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΑ για μια ακόμα φορά στην καθημερινότητά μου, λέει στο κορμί:

Τώρα που τελείωσες, μπες στο αμάξι και οδήγησε στο σπίτι.

Μη ξεχάσεις να πάρεις το παιδί στις 4 από το σχολείο

Μετά, βάλε την να φάει και,

άνοιξε τον υπολογιστή, πάνε στο μουσικό σου πρόγραμμα,

5η περίοδος μουσικής, Ελληνικά, oldschool, Γιώργος Ζαμπέτας, Μάλιστα Κύριε

και κάτσε ν' ακούσεις αυτό*:

Θέλω την καρδιά να σφίξω

πέτρα πίσω μου να ρίξω

και να φύγω

μάλιστα κύριε

Μετά, μπορείς να συνεχίσεις ότι κάνεις συνήθως. Business As Usual.

* Εδώ τα credits πάνε σε αυτόν εδώ τον κύριο, που δεν τον ήξερα, αλλά τον νιώθω. "Ο Αλέξανδρος Καγιάντας δεν ήταν μέλος του καλλιτεχνικού στερεώματος, αλλά ένας εργάτης σε Γερμανικό εργοστάσιο". Έλα ρε φίλε συμπτώσεις...