The Rolling Stones / Wild Horses
Επιμελώς παραμελημένο μου blog συγνώμη που σ' άφησα, θα το ξανακάνω.
Ανοίγει ο καιρός, ανοίγουν οι ορίζοντες, ανοίγουν τα πνευμόνια, δύσκολα κάθεσαι να γράψεις. Είναι και οι μέρες τέτοιες, είμαι στα ντάουν μου (ναι ρε για ακόμα μια φορά), μελαγχολώ προσωρινά για τεχνικούς (υπαρξιακούς) λόγους, είμαι σε αναμονή, οι κλήσεις σας θα προωθούνται γενικά (στο Κάιρο).
Και πλέον πρέπει να το πάρω απόφαση, δύσκολα θα μαζεύομαι να γράψω (και φανταστείτε τώρα είμαι πεσμένος, που να 'ρθω στα χάι μου). Συνεπώς επειδή δεν έχω και κάποια ιδιαίτερη αφορμή για ανάρτηση, αναρτώ το τραγούδι που έχω ακούσει περισσότερο τo τελευταίo μήνα. Το soundtrack της μετα-πασχαλινής μου μελαγχολίας, Rolling Stones.
Τρεις φορές την ημέρα, πρωί με το που μπαίνω στο αυτοκίνητο, μεσημέρι με του που γυρνάω από τη δουλειά και μία το βράδυ πριν κοιμηθώ. Οδηγίες γιατρού, είπαμε έχω τα blues μου. Και το άτιμο, του πάει πολύ το μεσημέρι στο αυτοκίνητο-ανοιχτό παράθυρο-φανάρι. Ναι κυρία μου εγώ είμαι, γαμώ τα παιδιά, ακούω Stones (κάντε visualize).
Η σχέση μου με τους Rolling Stones τυπική, μία καλημέρα έχουμε.
Επιλέγω να είναι τυπική, δεν είμαι και πολύ των κλασσικών, αλλά κυρίως τους αποφεύγω γιατί κάθε φορά που ακούω για πρώτη φορά άλμπουμ τους, κολλάω άσχημα. Για μήνα και βάλε, μόνο Rolling Stones παίζει και μετά τέλος. Αλλά μιλάμε για άσχημο κόλλημα, δεν ακούω τίποτα άλλο (και στεναχωριέμαι).
Στην αρχή λέω, ε ναι εντάξει, ΟΚ, classic, κολοκύθια, δε θα το κρατήσω ή θα κρατήσω ένα-δύο-τρία τραγούδια. Μετά το ξανα-ακούω, και ακούω και μετά λέω ας το ακούσω άλλη μια φορά και μετά μένει στο repeat για πάνω από μήνα. Τώρα κόλλησα με Sticky Fingers. Ψάχνοντας στο παρελθόν μου το ίδιο έπαθα και με Their Satanics Majesties Request, Beggars Banquet, Let it Bleed, Goats Head Soup και Blue And Lonesome. Και φανταστείτε ότι σήμερα στα 44 μου έχω ακούσει ολοκληρωμένα έξι (6) album. Αν πιάσω όλα τα τριάντα (30) album (έτσι λένε τα data) που οι μπαγάσες έχουν γράψει, θέλω μουμπλε-μπουμπλε δύο χρόνια και μόνο Rolling Stones, αnd I can't afford that. Άσε που μέχρι να τελειώσω εγώ την ακρόαση αυτοί θα 'χουν βγάλει κάνα δυο-τρία (2-3) ακόμα. Γι' αυτό και επιλέγω να ακούω σπαστά Rolling Stones. Τώρα Κράχτε.
Δε κουράζω άλλο, αναφέρω για δική μου καταγραφή το στίχο.
Wild horses couldn’t drag me away
Wild, wild horses we’ll ride them some day..
Κάτι μου λέει τώρα εμένα.
Φιλιά. Καλό μήνα σ' όλους
