Duke Ellington & John Coltrane / In A Sentimental Mood

Two is not enough, three is fare enough. Δύο αναρτήσεις δεν είναι αρκετές, τρεις τις λες και φτάνουν. Φτάνουν για αυτόν το μήνα ο οποίος ήταν από τους γεμάτους.

Κουράστηκα, είχα θέματα αρκετά, πέρασα καλά, ένιωσα διακοπές και θυμήθηκα ότι εμείς οι τυχεροί τύποι που κάνουμε διακοπές σαιζόν (οπως πριν από λίγα χρόνια σε σκηνή με φερμουάρ και τώρα φέτος αναβαθμίσμένοι lv2 upgrated με τοίχους γύρω γύρω και κλειδί κλειδένιο), κουραζόμαστε πάντα περισσότερο. Μου έμεινε το χούι από μικρός και δε γίνεται να μη πηγαινοέρχομαι στη Πιέρια πάνω κάτω τα καλοκαίρια. Από μικρός με Σούλα και Μάκη (Βίκυ σπάνια) στα ευχάριστα βάσανα. History repeating. 

Και σήμερα όπως ενημέρωσα προλίγου (τρεις με ρώτησαν, μαζί με τη γυναίκα μου τέσσερις - μα τόσο βγαίνω πχια;) δεν έχει έξοδο λόγω ελαφράς ψυχολογικής κούρασης και δεδομένης σωματικής κόπωσης Παρασκευης. Και αναρτώ αυτό που τόσο ταιριάζει για τώρα για μένα, παρότι όλοι γύρω μου μπορεί να είναι σε φάση 'χόρεψε και σπάστα όλα τούτη τη βραδιά' καθώς ήρθε επιτέλους η άδεια τους. 

Εγώ moodάρω sentimental με την αφεντιά μου, στο νέο μου κοκούν τσαΐρι στο χωριό, στη σούπερ μπαλκοναρα μου με το ποτάκι μου, τα άστρα μου και τις κουνουπαρες μου, προγραμματίζοντας τα όνειρα μου για την άδεια που δεν αργεί. 

Καλό ΠΣΚ σε όλους. Πιείτε και σεις για μένα ένα ακόμα, και αν ρωτήσει κάνεις, πείτε του από βδομάδα. By the way, μιλάμε για τραγούδαρα.

 

Sammy Nestico / Shoreline Drive

Τζάμπα την κάνω την ανάρτηση, νόμιζα ότι είχε περάσει πολύς καιρός από την προηγούμενη αλλά τελικά ήταν μόνο δύο εβδομάδες. Σιγά. So where do we go from here? Οπουδήποτε και όπως μπορούμε. Με λίγα λόγια και καλή μουσική.

Δεν έχω μπει σε mood διακοπές, είμαι διακοπές, και μπράβο μου που τα καταφέρνω παρ' ότι δουλεύω κανονικά 7.45~15.15 επιβεβαιωμένο και από την Εργάνη. Βοηθάει και η Πιερία που είναι μαγική, πολύ βλογημένη. Βουνά, λόγγοι, θάλασσες, μπαράκια, όλα τα χει (να 'ρθείτε να σας φιλέψουμε).

Βοηθάει βέβαια και η οικογένεια που δεν έχει απαιτήσεις (εδώ διακρίνουμε όλοι την λεπτή ειρωνεία, subtle humor το λέγαμε στον Αρωνά), και άρα έχω άπλετο χρόνο για τα δικά μου. (έλα 'ντάξει, χαβά κάνουμε, They r' the best!).

Καταλαβαίνουμε ότι η ανάρτηση έγινε για να γίνει, για να μη γράψει η ιστορία Ιούλιος 2022 - ένα τραγούδι. Τον Αύγουστο να με δω που έχω και άδεια, κολοκύθια.

Aφήνω τον Ιούλιο με jazzoφανκ, instrumental, τίμιο τραγούδι, το οποίο αν και γράφτηκε το 81' σε φάση σπορ διθέσιο καμπριολέ κινείται στο Μαϊάμι στη παραλιακή με λήψη από το ελικόπτερο, εγώ τ' ακούω στον παράδρομο εθνικής από κάτω, τύποις παραλιακά δηλαδή, Olympus Riviera κι' έτσι, και  νιώθω λίγο Don Johnson (για τους πολύ παλιούς). Δύσκολα ν' αρέσει αλλά εμένα με φτιάχνει όλο και πιο πολύ, όσο τ' ακούω.

Ούτε που θυμάμαι πως ήρθε στα αυτάκια μου, το μόνο που ξέρω είναι ότι είχα πρωτακούσει το sample εδώ από τον φίλο μου τον Τάκι Τσαν ή Τυμβωρύχο ή Λυτρωτή ή Παιδί Θαύμα, και έχει κι' άλλα, ως εισαγωγή σε ένα από τα καλά του άλμπουμ. Ωραίο τυπάκι κι' αυτό. Ηλικία μου. JT, SLu και Ες-Κέι*.

* Κάτι δικό μου θυμήθηκα.

Malamanya / La Tormenta

Έχω μία φίλη (ναι αυτή με την περίεργη μουσική για να μη πω κάτι πιο βαρύ) η οποία έχει βρει το κουμπί μου και μόλις το πάτησε πριν από είκοσι λεπτά για να με τσιτώσει και ν' αναρτήσω.

Φ: R U there somewhere?

Ε: Περίπου...

Φ: Απλώς φαίνεται ότι το έκλεισες το μαγαζί... 

Ε: Αφού σου 'πα κάνω διακοπές. Κλειστόν λόγω θέρους.

Ε και τώρα να τι μ' έκανε, κάθησα να γράψω. Το 'ξερα, το 'ξερε.

Έχω, έχω να πω, αλλά είμαι σε φάση κράτα και τίποτα μέσα σου, enough με την έκθεση για λίγο. Ναι ίσως να θεωρώ ότι έχω υπερεκτεθεί και να θέλω να μαζευτώ, ή ίσως απλά δεν έχω κάτι άξιο λόγου ν' αναφερθώ (not true). Αντί όμως για κουτσομπολιά (που ήπια, πόσα ήπια, πότε ήπια, με ποιούς τα ήπια - το γιατί το ξέρουμε όλοι), έχω τραγούδια φρέσκα και μπαγιάτικα, τραγούδια που επανέρχομαι συχνά, τραγούδια για χορό, για αυτοκίνητο, για πάρτυ, για νύχτα, για μέρα, για μένα, για μπύρες, για τσίπουρα, για τ' οτιδήποτε.

Και γι' αυτό, για να μη νομίζετε ότι το έκλεισα (άσχετο· λατρεύω πραγματικά να βλέπω ταμπέλες κλειστόν λόγω θέρους - ποιος ξέρει σε πια καβάντζα θα την έχει πέσει τ' αφεντικό), βάζω τρέχον αγαπημένο τραγουδάκι, έτσι για να κάνουμε σεφτέ και τον Ιούλη. Φρέσκια σχετικά Sάλσα από Αμέρικα, από πραγματικά καλή και τίμια δισκογραφική, με τον πιασάρικο τίτλο Names You Can Trust.

Ωραία μου πάει το καλοκαίρι μέχρι στιγμής, μου πάει. Πάντα μου πήγαινε.