Sammy Nestico / Shoreline Drive
Τζάμπα την κάνω την ανάρτηση, νόμιζα ότι είχε περάσει πολύς καιρός από την προηγούμενη αλλά τελικά ήταν μόνο δύο εβδομάδες. Σιγά. So where do we go from here? Οπουδήποτε και όπως μπορούμε. Με λίγα λόγια και καλή μουσική.
Δεν έχω μπει σε mood διακοπές, είμαι διακοπές, και μπράβο μου που τα καταφέρνω παρ' ότι δουλεύω κανονικά 7.45~15.15 επιβεβαιωμένο και από την Εργάνη. Βοηθάει και η Πιερία που είναι μαγική, πολύ βλογημένη. Βουνά, λόγγοι, θάλασσες, μπαράκια, όλα τα χει (να 'ρθείτε να σας φιλέψουμε).
Βοηθάει βέβαια και η οικογένεια που δεν έχει απαιτήσεις (εδώ διακρίνουμε όλοι την λεπτή ειρωνεία, subtle humor το λέγαμε στον Αρωνά), και άρα έχω άπλετο χρόνο για τα δικά μου. (έλα 'ντάξει, χαβά κάνουμε, They r' the best!).
Καταλαβαίνουμε ότι η ανάρτηση έγινε για να γίνει, για να μη γράψει η ιστορία Ιούλιος 2022 - ένα τραγούδι. Τον Αύγουστο να με δω που έχω και άδεια, κολοκύθια.
Aφήνω τον Ιούλιο με jazzoφανκ, instrumental, τίμιο τραγούδι, το οποίο αν και γράφτηκε το 81' σε φάση σπορ διθέσιο καμπριολέ κινείται στο Μαϊάμι στη παραλιακή με λήψη από το ελικόπτερο, εγώ τ' ακούω στον παράδρομο εθνικής από κάτω, τύποις παραλιακά δηλαδή, Olympus Riviera κι' έτσι, και νιώθω λίγο Don Johnson (για τους πολύ παλιούς). Δύσκολα ν' αρέσει αλλά εμένα με φτιάχνει όλο και πιο πολύ, όσο τ' ακούω.
Ούτε που θυμάμαι πως ήρθε στα αυτάκια μου, το μόνο που ξέρω είναι ότι είχα πρωτακούσει το sample εδώ από τον φίλο μου τον Τάκι Τσαν ή Τυμβωρύχο ή Λυτρωτή ή Παιδί Θαύμα, και έχει κι' άλλα, ως εισαγωγή σε ένα από τα καλά του άλμπουμ. Ωραίο τυπάκι κι' αυτό. Ηλικία μου. JT, SLu και Ες-Κέι*.
* Κάτι δικό μου θυμήθηκα.
