Μανώλης Αγγελόπουλος / Τα μαύρα μάτια σου

Περιμένοντας ένα φιλαράκι να μας γράψει κείμενο για το ανυπέρβλητο άσμα “Tι να μας πεις και ‘συ για τη ζωή σου” του τρισμέγιστου Βασιλείου Τερλέγκα (καθώς μνημονεύουμε -πάντα με τη καλή έννοια- έναν λατρεμένο γαμιστερό υπερσυνάδελφο καλή του ώρα, μακριά από μας, μη σου τύχει· που πραγματικά μια νύχτα απ’ τη ζωή του ολόκληρη η δική μας), αναπόφευκτα, μου ήρθε στο μυαλό το αγαπημένο μου και πραγματικά τρισμέγιστο, λατρεμένο, γαμιστερό και ανυπέρβλητο λαϊκό άσμα του μεγάλου Μανώλη Αγγελόπουλου. Ένα από τ' αγαπημένα μου epic λαϊκά τραγούδια (δηλαδή με αναγνωρίσιμες τύπου εισαγωγές, δες εδώ, εδώ και εδώ). 

Τα μαύρα ματιά σου λοιπόν και όχι Δώρα, η παρούσα ανάρτηση δε περιέχει κάποιο κρυφό μήνυμα προς καμία υπαρκτή μαυρομάτα που μ' έχει βάλει στο μάτι (not). Μόνο στη φαντασία σου. Και αν θυμάσαι καλά που το ακούγαμε και τη φάση, ξέρεις ότι αυτό είναι δικό σου. Πάμε!

Τα μαύρα ματιά σου λοιπόν που ανάβουν πυρκαγιές, διασκευή ενός instrumental αράβικου τραγουδιού, από τους μεγαλύτερους Άραβες καλλιτέχνες της εποχής του Abdel Halim Hafez και Mohammed Abdel Wahab που όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεστε είχα άγνοια της ύπαρξης τους μέχρι και πριν λίγες ώρες. Γι’ αυτό όμως τα γράφω και τα ψάχνω, για να με ξεβλαχεύω. Εξακολουθητικός μέλλοντας εδώ, βλέπετε μαθαίνω· άκου εκεί μπες στη Google και γράψε «δένω χρόνοι». Τζίζας. 

Μ' έχει κολλήσει αρκετές μέρες λοιπόν αυτό το τραγούδι και έσκασε και η φάση με τον γαμιστερό υπερσυνάδελφο καλή ώρα και σκεφτόμουν τη φάση της ηχογράφησης του που κυκλοφόρησε σε δίσκο το μακρινό 1977. Δε θ’ αναφερθώ στον Αγγελόπουλο και στη ζωή του, δε γνωρίζω πολλά και στη τελική δε μ’ ενδιαφέρει ρε αδερφέ (εντάξει διάβασα λίγα κουτσομπολίστικα για τη γυναικά του την Αννούλα που δεν την ήθελε η μάνα του και άλλα τέτοια, κοίτα να δεις), αλλά για το συγκεκριμένο τραγούδι θεωρώ ότι παρότι τον κύριο όγκο της ενορχήστρωσης τον ξεπατίκωσαν από την αρχική ηχογράφηση του, οι δικοί μας το πήγαν ένα leap παραπάνω με το τσέμπαλο που αχνά ακούγεται πίσω δεξιά (στο R) της εγγραφής. Μια πραγματικά πλούσια ηχητικά ηχογράφηση και ενορχήστρωση με αρκετά όργανα (ξεχωρίζω τουλάχιστον τρία βιολιά, κοντραμπάσο, πιάνο, κιθάρες, ηλεκτρικό κιθάρες και μπάσο, μπουζούκια εννοείται και synth παρακαλώ· moog;, χώρια το τσέμπαλο) χάρμα πράμα (κυρ’ Νάκη εδώ το τσέμπαλο να το βάλω L ή R;) 

Ψιλοέψαξα λίγο στο διαδίκτυο να βρω καμμιά πληροφορία παραπάνω για την ηχογράφηση αλλά δεν είχα τύχη. Αν γνωρίζετε κάτι παραπάνω (είχα ένα θείο που δούλευε στην Pan-Vox records τότε και μούρου μούρου, πολύ μερακλής ο ενορχηστρωτής ο κυρ’ Νάκης και τ’ αφεντικό είπα φέρτε όργανα εγώ πελερώνω), πραγματικά πείτε με. 

Για μένα μια εξαιρετική διαχρονική ηχογράφηση επικών διαστάσεων και αντικειμενικά το πιο ωραίο τραγούδι του Μανώλη Αγγελόπουλου, Θεός σχωρέστον. All Hail και στη στιχουργό Μάρω Μπιζάνη. Θεός σχωρέστην.

Και 'συ γλυκιά μου μαυρομάτα, πάρε τα μυαλά μου πάρ’ τα. Α ρε ποτέ θα τα παρατήσω και θα τη παίζω (εξακολουθητικός) στιχουργός, Πότε;

Α! και το αφιερώνω στον εαυτό μου για χθες (ονομαστική εορτή). 

Α! και ευχαριστώ όλους για τις ευχές. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Συγνώμη που δεν απάντησα στο καθένα ξεχωριστά, αυτά συμβαίνουν.

p.s. αν τ' αφήσετε να παίξει, έχει και το αλλιώτικο, το Αιγυπτιώτικο.