Blur / Sing & There's No Other Way
Οταν σπάνε οι παραδόσεις..
Το αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι δεν είμαι σε φάση αυτό το διάστημα και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ούτε ντίσκο παραμονή αργίας, ούτε έστω μία οποιαδήποτε γρήγορη, τσαπατσούλικη αναρτηση. Μάλλον δηλαδή δε βγαίνει τίποτα, γιατί ενώ έχω να πω πολλά, ειναι όλα τόσο εσωτερικά και σόκιν, που για καλό όλων μας, τα λέω με τον εαυτό μου. Ασχέτως όμως της φάσης δεν είναι κρίμα που δε παίζει τραγουδάκι; Κρίμας είναι.
Α λοιπόν α να κατς να σκς, να κατς να πλαντάξς α βάλε κατ που μλα στη καρδιάς α.
Και λοιπόν αποφάσισα κατι τελικά, κάτι κολλάει στη φάση μου τώρα, ψιλουπερβατικά, αλλά θέλει δύο τραγουδάκια για να περιγραφεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως Blur, εμμένω.
Το τρίτο πιο αγαπημένο μου brit συγκρότημα μετα τους Suede και Pulp, της φοιτητικής μου φάσης, πολύ πολύ λατρεμένοι, μπρατίμια φάση, με πάρα πολλά αγαπημένα τραγούδια που με μεγάλωσαν κύριολεκτικα (parklife, girls & boys, universal, song 2 κ.α.), τα οποία και αν δε τα χόρεψα σε όσες μήριες φάσεις.
Γενικα πολλές φάσεις, τι να πεις.
Τελειώνω στα γρήγορα το ημιαλκοολικό μου ημιπαραλλήρημα (τσίπουρα και κουμ κουάτ να ξέρετε τα σπάνε, ταιριάζουν) και λέω. Σταύρο φίλε μου. Τι άκουσες πρόσφατα και γούσταρες; Blur Sing. Και μετά από αυτό τι παίζει στο album? There's no other way. Και πες μας τώρα, κολλάνε; αμ βέβαια κολλάνε. Και για πες μας κολλάνε μαζι; αμ' πως και ντε και τι κι' αν κολλάνε. Οπότε, κλείνω και όποιος θέλει ακούει τραγουδάρες γραμμένες 30+ χρόνια πίσω που ακόμα, κάτι έχουν να πουν. Σόρρυ αλλά there's no other way.
Φίλοι, θα επανέλθώ. (sorry για τυχόν ορθογραφικά, είναι Λιτοχωρινή η ανάρτηση). Peace and Out.
