The Olympians & Πασχάλης / Τώρα που έφυγε ο Αλέξης
Ξεκίνησα να γράφω χθες το βράδι για την επικείμενη άδεια μου και η αλήθεια είναι ότι έσπαγα το κεφάλι μου, πιο τραγούδι θα συνόδευε την ανάρτηση. Ειλικρινά, είχα φάει τεράστιο κόλλημα, δε με πήγαινε τίποτα, block τρελό.
Είναι όλα αχταρμάς μέσα μου αυτή την περίοδο, κάνω πράγματα που μισοθέλω να κάνω, πάω διακοπές εκεί που μισοθέλω να πάω, ψήφισα ΝΔ που μισοήθελα να ψηφίσω (what da fuck ειλικρινά δλδ), γενικά δεν είμαι στα καλά μου, δεν έχω και πολύ διάθεση και αυτό μπορεί να μη βγαίνει προς τα έξω, σίγουρα όμως μέσα μου (η διάθεση) κάνει Ολυμπιακό Σλάλομ.
Anyways, τα παραπάνω πάνω κάτω (και ειδικά η ψήφος μου) δηλώνει εμφατικά ότι χρειάζομαι ένα ρεκτιφτιέ γενικό, αλλά πραγματικά αυτό το διάστημα δεν έχω καμία διάθεση ν' ασχοληθώ σοβαρά με τον εαυτό μου (δεν είμαστε για τέτοια καλοκαιριάτικα) οπότε το αφήνω και όπου βγει. Άγνωστες οι μέρες που έρχονται, καινούργιες. Είπαμε, μόνο μη μας γράψουν οι εφημερίδες.
Και έσκασε έτσι στα ξαφνικά η είδηση. Ήμουν στη δουλειά και παγώσαμε όλοι στο ΠΑΣΟΚ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ*. Για μια στιγμή αφήσαμε όλοι τα ποντίκια μας απ' το χέρι. Ήταν σοκ. Μετά τα ξαναπιάσαμε.
Μία είναι η είδηση σήμερα και μου άνοιξε νέους ορίζοντες στη μουσική μου περιπλάνηση. Και επειδή δε θέλω να τον αφήσω παραπονεμένο, γιατί είναι bro και κάποια στιγμή τον πίστεψα (η ελπίδα έρχεται/ερχόταν/δε σταμάτησε τελικά), βάζω αυτό εδώ παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, έτσι για να θυμόμαστε την ημέρα. Δε θα μπορούσα να κάνω και διαφορετικά, είχα ήδη αφιερώσει στον Γιώργο της καρδιάς μας (τότε που είχα βάλει υποψηφιότητα για το κίνημα, ξανά), το δικό του, σήμερα αφιερώνω στον bro το δικό του, δε μπορώ να τον αφήσω παραπονεμένο.
Αδερφέ Αλέξη ήδη λείπεις. Πασχάλη τεράστιε τα είχες πει 50 χρόνια πριν. Α και δεν είναι κακό τραγούδι.
* ΠΑΣΟΚ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: σέκτα/γκρουπούσκουλο εκλεκτών συναδέλφων.
