Talking Heads / (Nothing But) Flowers
Επόμενη ανάρτηση από το ημιμόνιμο μέλος του blog. Μπλέξαμε όμως γιατί ενώ γράφει καλά, ακούει χάλιο που θα 'λεγε και η κόρη μου, γενικά ακούει κάτι ακατάληπτα ανώτατής εμβαθύνσεως άσματα, βασικά ακούει μελοποιημένη ποίηση (αχ παναϊαμ μου δε μπορώ).
Της εξήγησα γλυκά ότι δεν είναι αυτή η μουσική μου φύση. Δηλαδή σας φαίνομαι εγώ για τύπος που ακούει τέτοια μελοποιημένα; Πιστεύετε δηλαδή ότι όταν ακούω ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ρίγη συγκίνησης και σπασμοί τραντάζουν το κορμί μου; ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ! Σας παρακαλώ αυτά τα άσματα είναι τελείως έξω από την αισθητική μου (Τη δική μου, εσείς κάντε ότι θέλετε). Αλλά για να μη λέτε, θεέ μου τι γκαούδι είναι αυτό, θα σας βάλω και γω κάποια στιγμή μελωποιημένα, για να δείτε. Στην επόμενη ανάρτηση.
Με βαριά καρδιά δυστυχώς (λέμε τώρα) αναγκάζομαι να εφαρμόσω για δεύτερη φορά προληπτική λογοκρισία γιατί πολύ απλά δε μ' αρέσει το τραγούδι (που αρχικά διάλεξε η αναρτησοσιάζουσα). Το κείμενο όμως το αφήνω άθικτό. Και ας είναι ένθεη ευχολογία. Enjoy
Tags: 1η Μαρτίου, Ευδοκία, ζεϊμπέκικο, λουλούδια, όπλα, πόλεμος, Μπελογιάννης
Δεν το είχα καθόλου σκοπό να γράψω αυτές τις μέρες αλλά λίγο μια προτροπή/παρότρυνση με έκανε να πιάσω τελικά το στυλό (πληκτρολόγιο, οθόνη αφής, γουατεβα)
Τα tags των ημερών πολλά και θα προσπαθήσω πολύ για να τα βάλω σε σειρά αλλά ελπίζω να τα καταφέρω.
Λοιπόν 1η Μαρτίου* σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας Ευδοκίας. Πρώτο αντανακλαστικό να ανεβάσω το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας και να το χαρίσω στη συνάδελφο τη Ζεϊμπέκη. Τρε μπαναλ όμως και πήγα παρακάτω.
Επόμενο tag τα λουλούδια. Πολύς ντόρος έχει γίνει με την περίφημη φράση που αποδίδεται στον Μαο (όποιος ρωτήσει ποιον Μαο, είναι σε λάθος blog) "Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν" **. Λίγο που το έψαξα έχει μια κάπως διφορούμενη έννοια, οπότε θα κρατήσω αυτό που διάβασα αυτές τις μέρες και μου άρεσε πολύ.
"Τα λουλούδια ανθίζουν επειδή έτσι είναι η φύση τους. Όχι επειδή τα θαυμάζουν οι άνθρωποι!..."
Δεν είναι πιο ωραίο; Keep it in mind!
Εδώ μπορεί κανείς να βρει αμέτρητα τραγούδια του ελληνικού (πρόχειρα επιλέγω τον αμάραντο και το μενεξέδες και ζουμπούλια) και του ξένου (πρώτο στο νου Where the wild roses grow) ρεπερτορίου.
Πάμε τώρα παρακάτω.
Γιατί όπλα και πόλεμος και τα σχετικά; Μα γιατί άλλο; Λόγω της επικαιρότητας! Και επειδή ένας φίλος*** έφαγε κόλλημα και δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Είμαι βέβαιη ότι θα το ξεπεράσει. Ανέβασε ήδη ένα τραγούδι για τον απευκταίο τρίτο παγκόσμιο.
Και δείτε τώρα πώς κολλάνε τα λουλούδια με τα όπλα. Ένας γρήγορος θα έλεγε "το βρήκα! Guns n roses!" Και αμέσως θα ανέβαζε ένα τραγούδι του εν λόγω συγκροτήματος. Εγώ όμως δεν αρκέστηκα σε αυτό και το έψαξα λίγο περισσότερο.. βρήκα λοιπόν αυτό. Φωτογραφία του μεγάλου -λεει, εγώ φυσικά δεν τον ήξερα- γάλλου φωτορεπόρτερ Μαρκ Ριμπού, δημιουργού φωτογραφιών που έμειναν στην Ιστορία όπως “το κορίτσι με το λουλούδι” μπροστά σε αμερικανούς στρατιώτες στη διάρκεια πορείας εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ.
Και, επειδή τώρα αυτό το blog έχει ανέβει σε άλλο επίπεδο, δείτε πώς συνδέονται η 1η Μαρτίου, τα λουλούδια, τα όπλα και... ο Μπελογιάννης!
Μα πώς αλλιώς; Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που δε γνωρίζει τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο και την ιστορία του (είπαμε όποιος δεν, βρίσκεται σε λάθος blog ή είναι κάτω των -ποσο να πούμε; άντε- 20 ετών). Δε νομίζω ότι χρειάζεται να είναι κανείς κομμουνιστής για να εκτιμήσει τον Μπελογιάννη ως προσωπικότητα. Ο ίδιος ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων είχε ταχθεί υπέρ του Μπελογιάννη αναφέροντας πως: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή». Η ιστορία του δε ενέπνευσε παγκοσμίως πλήθος καλλιτεχνών (πίνακες, ποιήματα, τραγούδια). (Όποιος δεν έχει δει την ταινία ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, θα τον προετρεπα να το κάνει.)
1η Μαρτίου λοιπόν ήταν η ημερομηνία της δίκης στην οποία ο Μπελογιάννης και οι συν αυτώ καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Έτσι λοιπόν συμπληρώθηκε το παζλ. Εύχομαι να σας άρεσε το ταξίδι.
Και επειδή έχουμε πει ότι σε αυτό το blog κινούμαστε εναλλακτικά, δεν ανεβάζω τραγούδι για τον Μπελογιάννη αλλά αυτό. Έχει και άνοιξη και άνθος, άρα κολλάει. Δεν πειράζει που δεν έχει όπλα και πολέμους. Καλύτερα! Διαφωνεί κανείς;
ΥΓ Εκ περισσού αλλά ας το πούμε γιατί ποτέ δεν ξέρεις, σε καμία περίπτωση αυτή η ανάρτηση δεν είχε πολιτική χροιά! Ένα ακόμη καλλιτεχνικό ταξίδι ήταν!..
Τα ξαναλέμε...
Last Thoughts από τον Editor. Όπως έχω πει αρκετές φορές, πρέπει να μ' αρέσει το τραγούδι. Και το τραγούδι που διάλεξα, των Talking Heads, Νothing but flowers, νομίζω θ' αρέσει και στην αναρτησοσιάζουσα (τι έγραψα θεέ μου, συγχωρέστε με) και ίσως και να ταιριάζει λίγο με την ζωή στη Γη, πολλά χρόνια μετά από σήμερα, αν γίνει το απευκταίο. Γιατί όπως (είπε/δεν είπε) ο Άλμπερτ, "Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Τέταρτος θα γίνει με κλαδιά και πέτρες".
Σόρρυ για τη λογοκρισία, it's not me, αλλά μουσικά πέφτει χατζάρα. Πλούσια ανάρτηση όμως, και τα link του και τα τέτοια του, δεν έχετε παράπονο...
** Αυτό κάνω - Στάση Ζωής
*** Εγώ είμαι αυτός
