Τζένη Βάνου / Je T'attends
Καλησπέρα!
Δεν υπάρχει ιδιαίτερη έμπνευση, αλλά θα ήθελα σήμερα να γράψω κάτι για να μείνει, να έχω να το θυμάμαι μετά από χρόνια και να γελάω - ίσως - με τη κόρη μου παρέα.
Έρχεται που λέτε η μικρή σήμερα μ' ένα χαρτί να υπογράψω· μπαμπά (9,5 χρονών) μας δώσανε στο σχολείο να διαλέξουμε δεύτερη γλώσσα (γιατί έχουμε κατακτήσει τα Ελληνικά και Αγγλικά 😋) και εσύ τι λες, τι να διαλέξω να μάθω, Γαλλικά ή Γερμανικά;
Γκουλπ εγώ (καταλαβαίνουμε όλοι τι σκέφτηκα, δε χρειάζεται να το εξωτερικεύσω, kids these days*) και λέω έλα κορίτσι μου να διαλέξουμε γλώσσα! Τέλεια! Εσύ τι λες; Εγώ μπαμπά λέω Γαλλικά, εσύ; Εγώ λέω... Τι να πω... δε ξέρω... Εγώ λέω Α! τι θα έλεγες να σου βάλω δύο τραγουδάκια ένα Γαλλικό και ένα Γερμανικό να διαλέξουμε; Ε; Φανταστική ιδέα; Ε; ε; Ναι μπαμπά βάλε μου.
Και κάπως έτσι καταστρώθηκε το κόνσεπτ της σημερινής ανάρτησης. Με έπιασε λίγο εξ απήνης και δε μου ήρθε τίποτα ιδιαίτερο μουσικά στο μυαλό. Για Γαλλικό της έβαλα Edith Piaf το Padam, Padam - αυτό μου ήρθε, (εντάξει, κέρδισε από τα αποδυτήρια το Γαλλικό - είναι και πιο παιδικό/παιχνιδιάρικο) και από Γερμανικό της έβαλα ένα ωραίο από David Bowie (δεν ήθελα να της βάλω Rammstein/Deutchland**) το Helden, που στην ουσία είναι ο ύμνος Heroes του Bowie στα Γερμανικά.
Φυσικά καταλήξαμε στα Γαλλικά.
Δε θέλει ερώτημα και δε πρόκειται να μπω στη λογική, παιδί μου άσε τα Γαλλικά, Deutchland Uber Alles, δουλειές, σεκιούριτι κουτουλουπου. Τα Γαλλικά κακά τα ψέματα είναι άλλη στόφα γλώσσας, πoιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι στη βιβλιοθήκη μου έχω 154 τραγούδια στα Γαλλικά και 16 στα Γερμανικά· φανταστείτε στα Γιαπωνέζικα έχω 22, τόσο καλά, να εδώ ένα άσχετο ωραίο που είχα βάλει.
Βέβαια οι Γάλλοι (γενικεύσεις - δε μ' αρέσει αυτό) είναι σε μεγάλο βαθμό ΓΤΠΚ (εκτός από τον Μαθιώ, ένα τζαμάτο Γάλλο - Αλγερινής καταγωγής, άρα δε πιάνεται - που γνώρισα στα Τζουμέρκα / περίεργη ιστορία / δεν είναι της παρούσης). Γενικά στα κοντάκτ/φιζίκ πάντα τα έβρισκα καλύτερα με τους Γερμανούς. Πιο προσγειωμένοι, λιγότερη έπαρση (ναι, σωστά, δε τους παίρνει).
Αυτή ήταν η μικρή παρανοϊκή ιστορία πρόλογος για τη σημερινή επιλογή. Έτσι για το αντέτ λοιπόν, θα βάλω την αγαπημένη μου από τα παλιά Ελληνίδα τραγουδίστρια (φωνή τοπ επιπέδου), να τραγουδάει Γαλλικά (p.s. μπορεί και να μην ήξερε να μιλάει Γαλλικά, δε το έψαξα να σας πω την αλήθεια).
Τζένη Βάνου λοιπόν σε μία συμπαθητική μπόσα νόβα, διασκευή ενός γαλλικού τραγουδιού της ίδιας χρόνιας (1963). Μ' αρέσει να ανακαλύπτω της διασκευές των τραγουδιών σε άλλες γλώσσες, γίνονταν συχνά αυτό ειδικά στα 50's, 60's. Φανταστείτε πρώτα άκουσα την εκτέλεση της Βάνου και μετά την αρχική του Gilbert Bécaud (παντελώς άγνωστος για μένα).
Κλείνω λοιπόν με την λατρεμένη Τζένη - δεν υπάρχει η φωνή της - Βάνου , και ας το λέει "λίγο" Ελληνικά εδώ.
Άντε ρε Αθανασία μου, σε περιμένω πως και πως να σε καμαρώσω να το πεις και εσύ καρδιά μου έστω "λίγο" Ελληνικά. Άντε καλό διάβασμα. Σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ. Ο παπά σου.
* Γιατί εμείς πιάναμε πουλιά στον αέρα, βεβαίως βεβαίως
** Γιατί αυτό μου ήρθε πρώτο. Τα σπάει.
