Lucio Battisti / To Feel In Love

Πρώτη ανάρτηση εκτός σπιτιού από mobile. Θα χει κάποια ορθογραφικά λαθάκια, αλά σιχοραιμαινα.

Επειδή λοιπόν δε πολύβλέπω να μαζεύομαι σπίτι φέτος (και καλά θα κάνω) επιχειρώ την πρώτη από αγαπημένο λατρεμένο μοναδικό μέρος που οι κοντινοί μου ξέρουν, γνωριζουν και συμφωνούν ως μακράν το καλύτερο - όπως το είχα χαρακτηρίσει σε μία αρχική μου ανάρτηση - μπαράκι/κοκτεϊλάδικο/τσιπουράδικο/σανατόριο του δικού μου σύμπαντος, και ας κάνουμε και διαφήμιση WTF τόσα και τόσα μας κέρασαν εδώ μέσα ντίσκο ρωμέικο στο Λιτόχωρο AKA χωριό μου χωριουδάκι μου (μου).

Στο ντίσκο έχω κάνει τα περισσότερα shazam στη ζωή μου γιατί παίζει ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ και θα σας βάλω μία ή όποια ακούστηκε κι αυτή κάποια μικρή ώρα, με καλή παρέα και ποτά. Όποιος θυμάται ποτέ (το που το ξέρουμε) ας βγει forward, εγώ αδύνατω.

Κλείνω τώρα για ύπνο νωρίς γιατί αν μας κάνει τη χάρη ο καιρός, αύριο έχει ανάβαση. Μία τελευταία λοιπόν και ύπνο! Salute!

p.s. Το τραγούδι είναι γαμάτο, εννοείται το shazamάρα, και δώστε του λίγο χρόνο, it grows.  Ωραίος τύπος ο Λούτσιο. 

Θεέ μου τη μαγαζάρα, τώρα παίζει Brian Eno & Cluster. Ας τα διαλα. 11 το βράδυ, Παρασκευή, ambient. 

 

Mor Thiam / Sindiely

Πρωί Μεγάλης Παρασκευής τώρα που γράφω. Γιατί σηκώθηκα άραγε τόσο νωρίς (και χωρίς ξεχασμένο ξυπνητήρι); Μάλλον επειδή είμαι excited που θα κάνουμε επιτέλους Πάσχα στο χωριό.

Η οργιώδης και πλανεύτρα φαντασία μου, μου λέει ότι αυτό το τραγούδι είναι παραδοσιακό αφρικάνικο λατρευτικό τραγούδι που υμνεί τα πάθη του Χριστού και την ανάληψή του στους ουρανούς. Ένα παραδοσιακό Σενεγαλέζικο τραγούδι το οποίο συνοδεύει τον επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του στους δρόμους του Ντακάρ και των χωριών της Σενεγάλης την περίοδο του Πάσχα. Ασχέτως αν οι κάτοικοι της Σενεγάλης κατά 98% είναι Μουσουλμάνοι. Οι άλλοι το γράψανε.

Από τότε που το πρωτοάκουσα πριν πέντε χρόνια αυτό μου έχει κολλήσει στο μυαλό και εμμένω. Το τραγούδι είναι ίδιο το "αι γενεαί πάσαι" σε μία πιο alternative free jazz εκτέλεση. Αγαπημένο τραγούδι της κόρης μου που το ακούει από τα τέσσερα. Ακόμα όταν το βάζω λέει ΑΣΤΟ και αρχίζει. Που σαι νι νά να, Γε γε Ρουμόρε.

Και μια μικρή γλυκιά μουσική ανάμνηση από μικρός που θέλω να καταγράψω. Στην ενορία μου στο πατρικό μου είχαν μια καταπλητική γυναικεία χορωδία η οποία έψαλνε πανέμορφα τον ύμνο κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Και ξενέρωνα απίστευτα όταν συναντούσαμε την άλλη περιφορά του επιταφίου από την κεντρική εκκλησία που είχε τη μπάντα του δήμου. Acapela beats instrumental! 

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα. Αγάπη και Υγεία σε όλους εύχομαι. Και easy on the Katsik, εσείς που κάνατε νυστεία, μη σας τρέχουμε μετά. Αντώνη.

Carwyn Ellis & Rio 18 with BBC National Orchestra of Wales / Olá!

Θυμάστε που πριν κάνα μήνα (εδώ) που σας έλεγα ότι ακούω Ουαλική Μπόσα Νόβα; Ε ναι, ακούω, δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι που την χορεύω, κάπως έτσι (χωρίς τον πρόλογο). 

Περίμενα να μεγαλώσει μέσα μου πριν το αναρτήσω. Έχω κάνα τρίμηνο που τους ανακάλυψα και το ακούω, αλλά δεν ήθελα να το βάλω ακόμα, φοβόμουνα ότι δε θα 'χει διάρκεια - για μένα, αλλά τελικά άκουσμα με άκουσμα it grows. And it grows well. Με τις καραντίνες που φάγαμε, ακόμα και τα Ουαλικά συνηθίζονται. 

Είναι λίγο περίεργο τραγούδι, αρκετά εξωραϊσμένο/εξευρωπαϊσμένο τύπου Βραζιλιάνικο και βάλε και την ορχήστρα, τα βιολιά, τα κόρνα συν τα άλλα είναι λίγο κάπως. Ίσως σαν το τραγούδι που θ' άκουγες στο background σε μια ταινία του James Bond, την ώρα που θα έμπαινε σε κάποιο μπαρ στη Βραζιλία και θα παράγγελνε, το ποτό του μέγα χορηγού της ταινίας. Ίσως.

Τώρα πάνω σ' αυτά προσθέτεις και τα Ουαλικά που ακούγονται κάτι σαν επίκληση στον Μπεχεμόθ, τον ακόλουθο του σκότους, ε αντιλαμβάνεστε τον προβληματισμό μου. Όμως το συμπαθώ μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ. Και επειδή σπούδασα στην Αγγλία άρα ξέρω και τη γλώσσα (είχα γείτονα Ουαλό), σε ελεύθερη μετάφραση το τραγούδι λέει Πάμε κάπου μακριά, κάπου εξωτικά, στους Τροπικούς με Καρναβάλι, νιώσε το ρυθμό και τέτοια.

Είναι πολύ feel-good ανεβαστικό και εχθές στις επτά και κάτι, πουρνό πουρνό μπαίνοντας στ' αμάξι, ήταν το πρώτο random που άκουσα-κόλλησα και  αποφασίστηκε. Ασχέτως βέβαια αν η μέρα χθες εξελίχθηκε μπιχ. Δε πειράζει όμως, σήμερα έχω άδεια και αυτή τι στιγμή σας γράφω πολύ χαλαρά με κούπα καφέ πρωινή στο σπιτάκι μου χωρίς ίχνος άλλης ανθρώπινης ύπαρξης στα 50 μέτρα. Μεγάλη υπόθεση ο τοίχος και οι κλειστές πόρτες. C'est la vie, Ολά, Ολά, Ολά. Άντε γεια, Άντε γεια, Άντε γα. Πρέπει να κλείσω τώρα, έχω γύρισμα.

Α και Τόλη, αν βρεις αυτό το όργανο που παίζει στην αρχή και χωράει σε καμιά βαλίτσα, κάνε καλά.  Έστω και σε μαγνητάκι. Τουλάχιστον ρώτα πως το λένε, να ξέρουμε.

Little Simz feat. Obongjayar / Point And Kill

Εντάξει έχει δίκιο ο Ξα που επιμένει, γιατί είναι όντως πολύ δυνατό τραγούδι. Ωραία ραπιά από τον κύριο Obongjayar και την εξαιρετική Little Simz, που είχα ξαναβάλει ποιο παλιά (αυτή τη τραγουδάρα). Καλός γκρούβι ρυθμός και πανέμορφο οπτικά video που από τα λίγα που πρόλαβα και διάβασα έχει πολλές πολιτιστικές αναφορές Αφρικάνικες που δε τις πιάνω, η μάλλον δεν έχω χρόνο να τις πιάσω. Πιάνονται όμως, χρόνο να 'χεις.

Αγγλο-Νιγηριανά τα παιδιά, βασικά Λονδράκια και γι' αυτό είναι ολόφρεσκος ο ήχος.

Το μπάσο κεντάει τσιγκελάκι, τα πνευστά είναι όσα χρειάζονται, το beat afro όσο πρέπει και ο στίχος To the Point (and Kill). Ορίστε Ξα η παραγγελιά σου, για Δευτέρα μέρα, πολύ καλά είμαστε. Τραγούδι τίμιο, δουλεμένο. Ανάρτηση πτωχή, αλλά με αγάπη. Γιατί δε γράφεις και σύ; Θέλω content. Peace.

Quantic & Nidia Góngora / Balada Borracha

Πόσο την πάω αυτή την τύπισσα μαζί με τον άλλο τον μαντράχαλο δε ξέρετε πόσο. Αγαπημένη Nidia Góngora από δε ξέρω και γω που στη Λατινική Αμερική (ντάξει το 'ψαξα, από το Timbiquí της Κολομβίας, τώρα μένει στο Cali, και όλοι ξέρουμε τι παίζει στο Cali), και τον άλλο αγαπημένο μου Quantic ή αλλιώς Will Holland, παιδί διαμάντι που αν είχα κόρη της παντριάς θα του την έδινα του μπαγάσα (κι' αυτός Cali μένει/έμενε/δε ξέρω).

Αυτή την πάω με τα χίλια από αυτή την τραγουδάρα La Plata / Τα φράγκα δηλαδή από το 2014 (πατήστε το link, τα σπάει, cumbiaρα απ' τις λίγες), και αυτόν από πάρα πολύ παλιά, περίπου 2001, εποχές πανεπιστήμιο (τσεκ εδώ), με τις μαγικές του τραγουδάρες. Η κα. Góngora, βέρα Κολομβιανή, ωραία μορφή, παραδοσιακή τραγουδίστρια, έπεσε πάνω σ' αυτόν τον τύπο και έχουνε κάνει και θα κάνουν κι' άλλα ωραία. Αυτός δε Αγγλάρας, φοβερός-τα πάντα όλα, την έχει δει τα τελευταία 10αριά χρόνια Λατινική Αμερική και κάνει παπάδες.

Το τραγούδι αυτό είναι από το τελευταίο Album τους, Almas Conectadas, τραγούδια δηλαδή για να κάνουμε κονέ, το οποίο όπως και τ' άλλα έχουν μπει βαθιά στο σκληρό. Οοοοόπα που λέει κι' η Nidia. Και το fun fact της υπόθεσης. Το τραγούδι είναι αφιερωμένο σ' όλους τους πότες και μέθυσους του χωριού της. Νιώθω Τιμπικουιανός ήδη.

Επειδή ζεσταίνει και χαίρομαι θα το πάμε έτσι. Και βλέπουμε. Επόμενη ανάρτηση παραγγελιά.

Frank Motley & The Hitch-Hikers / Hook & Sling

Έχει πάει πέντε του μήνα (χθες μου το παν), κάνε κάτι. Και τι να κάνεις (βαθύς αναστεναγμός). Αει να κατς να σκασς, να κατς να μαλωσς. Εξηγούμαι:

Μπορώ να σας αραδιάζω κάθε μέρα τραγούδια, με δύο γραμμές κείμενο από κάτω, αλλά:
1. Δε το θέλω, 2. Δεν αξίζει, 3. Δε προλαβαίνω. Άρα θ' αναρτώ όποτε μπορώ, όποτε έχω κάτι να πω ή να μην πω. Γενικά ότι και όταν μου 'ρχετε.

Μια χαρά αγχωμένος είμαι στη ζωή μου, ν' αγχωθώ και για το blog, ε όχι πάει πολύ. Υπάρχει ήδη ένας  προγραμματισμός να φτιάξω κάτι κώδικες που θέλω και κάτι κουμπάκια να βάλω, και όλο το αναβάλω, αλλά εντάξει θα γίνει και αυτό, προέχουν τώρα άλλα.

Και τέλος πάντων εκεί που είχα ένα προσχέδιο στο μυαλό μου, μου σκάει σήμερα και ένα τραγούδι στο Μασούτη στα τυριά που είχα ν' ακούσω είκοσι χρόνια (Στο Μασούτη έχω ακούσει μουσικάρες) και τώρα είμαι μεταξύ αυτού και του εκείνου. Αλλά επειδή ο Μασούτης έχει διάρκεια και μπορώ να επανέλθω, επιλέγω το αρχικό μου προσχέδιο.

Αποχαιρέτισα στην προηγούμενη ανάρτηση το Χειμώνα και καλωσόρισα την Άνοιξη με μια Soul/Funk τραγουδάρα, αλλά επειδή δε φτάνει και νιώθω ακόμα Funk, ξανα-ματα-καλωσορίζω την Άνοιξη που μπορεί να είναι Καλοκαίρι μ' αυτή την ωραία Instrumental Φανκια. Ένα αγαπημένο Drum Loop της Funk, τρομπέτα (δυο-δυο τις παίζει ο Frank παρακαλώ), σαξόφωνo, όργανο, κιθαριά, μπάσο, όλα με τα echo τους. Ολοκληρωμένα πράγματα. Και δύο εξαιρετικά σπασίματα στο 1:43 και στο 4:38. Παπ παραραράπ, παααραπ, παπ παπ, Πα ραρα Πααα ραπ. Και για όσους θέλουν τη λούπα εδώ. Πρόσφατη ανακάλυψη, διασκευή από τραγούδι του Eddie Bo, καλή, τίμια, την ακούω μετά μανίας με ανοιχτό παράθυρο στο αμάξι από την αρχή του μήνα που επιτέλους έπιασε κάτι 20άρια σε κελσίου.

Καλή η άνοιξη με 20C δε λέω, αλλά στην ουσία προσμένω σε καλοκαίρι. Και μακάρι να είναι γιατί μπαφιάσαμε με τα κρύα φέτος και χρειαζόμαστε ένα Long Summer. Βασικά, τώρα που το αναφέρω για μένα το ιδανικό κλίμα έτσι όπως το φαντάζομαι είναι: Χειμώνας 45 μέρες, Άνοιξη 90, Καλοκαίρι 200 και Φθινόπωρο 30 ημέρες. Who's With Me? Ξέρω, πάλι θα με κοροϊδεύετε, και δίκιο θα 'χετε· θα μου πείτε στον BG405-XA, στο σύστημα της Κασσιόπης, όπως έρχεσαι απ' το νεφέλωμα το Hoag, μπαίνοντας, αριστερά. Άσε μας κουκλίτσα μου και συ και το καλοκαίρι σου, ακόμα Απρίλης είναι.

Προσμένοντας λοιπόν σ' ένα ζεστό Φανκ Καλοκαίρι
Yours Sincerely