Κώστας Καράλης / Άννα
Καλώς τηνε κι' ας άργησε. Το τραγούδι, από τις παιδικές μου αναμνήσεις. Ίσως το δεύτερο που αχνό-θυμάμαι στη ζωή μου.. πρώτο είναι αυτό (στιγματίστηκα). Αν θέλετε μ' ακούτε, άν θέτε όχι. Τα bold links δε τα πατάμε. Τα italics άφοβα. Τα σχόλια μου στα {μπράκετς}. Θεοδοσία flows...
Με ζήτησε κανείς? {εγώ}
"Εδώ είμαι και σε καμαρώνω. Μούργο, ε μούργο." (Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει αυτή την ταινία; Εμείς γνωρίζουμε οικογενειακώς απ' έξω και όλες τις ατάκες. Απαντάμε πριν τον ηθοποιό. Μα πόσο γέλιο τέλος πάντων..).
Λοιπόν εγώ κατά παραγγελία δε γράφω (not). Όλα παραγγελία ήτανε - ή μήπως όχι; αλλά ας όψεται...
Πολλές γιορτές αυτή την εβδομάδα.
Χρόνια πολλά στη Βαρβάρα τον Σάββα το Νίκο και τελευταία στην Άννα! Ιδίως σε αυτήν, γιατί γι' αυτήν -την κάθε Άννα- γράφτηκε αυτή η ανάρτηση..
Κι αν δεν έχουν γραφτεί τραγούδια για την Άννα! Και αυτήν του χιονιά και την άλλη με τ' αεροπλάνα not to mention but a few. Καλά, I will mention some more finally. Την παιδική μου φίλη (λέγε με "είδα την Άννα κάποτε" - Σαββόπουλος) και φυσικά την Άννα Καρένινα, την Άννα την Φρανκ και το ημερολόγιό της, τη μικρή Αννούλα και τα μακάβρια ανέκδοτά της και όποια άλλη Άννα επιθυμεί ο καθένας. Καλά, παραλιγο να ξεχάσω την ανυπέρβλητη Άννα Βίσση. Την είχα θυμηθεί όμως εδώ.
Τελικά, παρόλο που είμαι σε εύθυμο mood τελευταία -thank God! it's Christmas (spirit)!- το τραγούδι που επέλεξα το λες και πένθιμο.
Είναι όμως τέλειο! Συμφωνεί και ο editor!, έτσι δεν είναι editor; (εδώ λες υποχρεωτικά ναι) {ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ} (να θυμηθώ να πω στην κόρη μου να βγάλει την εισαγωγή στο βιολί. Είναι πολύ ωραία!). Γι' αυτό και κάπως έτσι κατέληξα να γράφω απόψε μετά τον αποκλεισμό της Βραζιλίας και ποιος ξέρει Αργεντινής (ακόμα δεν έληξε τώρα που γράφω, πήγε στα πέναλτι - που σόρρυ κιόλας αλλά δε με νοιάζει και μην πέσετε να με φάτε, μου φτάνουν όσα μου σούρανε οι κόρες μου!).
Λοιπόν αγαπημένος Καράλης. Αγαπημένη αισθαντική φωνή μιας άλλης εποχής. Της δικής μου.. {καλέ αγέννητη ήσουνα!}. Όχι δεν έχει πει μόνο το σπασμένο καράβι. (Το ίδιο είχα πει και για την Αρλέτα κάποτε. Ότι δηλαδή όχι· δεν έχει πει μόνο το μπαρ το ναυάγιο). Όχι δεν το είπε πρώτος ο Μπάσης (το σπασμένο καράβι εννοώ, αν και το είπε πολύ ωραία ομολογουμένως). Είπε - ο Καράλης - και τον "ιδανικό κι ανάξιο εραστή", είπε και το συμπαθητικό χαριτωμένο "αν είσαι". ("Που θες να το ξέρω;", φίλε μου, "Που θες να το ξέρω;")
Δεν έχω πολλά να γράψω*. Όποιος θέλει πατάει και τα κουμπάκια. Άντε παιδιά και Καλό Σαββατοκύριακο. Άδεια ήτανε και πέρασε. Από Δευτέρα τα κεφάλια μέσα. {άντε κουκλίτσα μου φτάνει, μια βδομάδα λείπεις, κανίτε, έλα και 'συ να εξυψωθούμε παρέα. Σε ψάχνουνε..}
ΥΓ2 Τελικά η Αργεντινή πέρασε (αν και δε με νοιάζει) {εγώ βλέπω Αργεντινή - Πορτογαλία τελικό}
Και να και ένα ωραίο μεταχρονολογημένο βιντεοκλίπ του 1989. Δείτε εδώ. Θεοδοσία σ' ευχαριστώ!
