The Sisters Of Mercy / Temple Οf Love

Αυτός ο Οκτώβριος, αυτός...
Πέντε μήνες σε ένα, έτσι τον ένιωσα και τον βίωσα, ήταν δύσκολος και βαρύς και η Άση δεν είπε τίποτα. Συνήθως έχουμε ένα hint, κάπως μας προετοιμάζει, του τύπου, "τ' αγαπημένα ψαράκια θα πάνε αίμα αυτό το μήνα", αλλά τίποτα. Αυτόν το μήνα πήγαμε ξυπόλυτοι στ' αγκάθια για να μη πω το άλλο το σόκιν. Δε βαριέσαι, τελείωσε και όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες που έχουν και τα καλύτερα τσιτάτα, "Ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό". 

Το κλείνουμε οπότε, nobody's hurt - ευτυχώς - αν και θα μπορούσε, πάει βγήκε και αυτός και πάμε για βαρύ χειμώνα. Δε πέφτουμε όμως, συνεχίζουμε δυνατά -πάμε, πάμε, πάμε*. Και με μία διαστροφή της σκέψης μου (που την κρατώ για μένα) και μου ήρθε τώρα, θα κλείσω με παλιακή original τραγουδάρα αυτόν το μήνα, παρ' ότι το τελευταίο μου μπαρ για Οκτώβρη ήταν ελληνάδικο· άσχετο (γαμώ είναι τ' άτιμα, τα ξαναρχίζω). 

Την εκτέλεση είχα καιρό να την ακούσω και πάνω σε μια απόγνωση του μήνα κατέβασα μια συλλογή του τύπου 80's essential Alternative's από έναν τύπο, και μπόι ο μπόι το ξανάκουσα, το ξαναθυμήθηκα και το ξαναχάρηκα. Τελικά ο μλκς το είχα το τραγούδι στο σκληρό μου από πολύ πολύ παλιά, εποχές Θεσσαλονίκης, τότε που χαζορόκιζα και καλά λόγω φίλων. Και προσέξτε είναι το extended το αρχικό όχι αυτό με την Ofra (που και αυτό καλό είναι, αλλά το original είναι άλλη πάστα ήχου). Τι ωραία που ήταν τότε στα μπαράκια (και τώρα ακόμα καλά είναι)....... Μη πω άλλα. Enjoy.

* Παραδοσιακή τραπεζική ιαχή

Sharon / Aaj Ki Raat

Αν και δε θέλω (λόγω καλπάζουσας ζοχάδας/απόγνωσης/άρνησης - δες προηγούμενο post), αλλά θέλω (λόγω ανάγκης έκφρασης), αναρτώ κείμενο που έγγραψα εχθές για να το ανεβάσω σήμερα 27/10 παραμονή αργίας. Υποτίθεται ότι παλεύω εδώ με το μπλόγκ και υποτίθεται ότι και καλά κάθε παραμονή αργίας θα βάζω ΜΟΝΟ DISCO. 

Έτσι λοιπόν ως αληθινός content creator (φανταστείτε μου ζητήθηκε να κάνω tik-tok, και ένας "μερακλής" φίλος μου είπε να κάνω και allfans), κάθομαι και στύβομαι για να γράψω κάτι πετυχημένο και καλό, που δεν.

Δε πειράζει όμως, μπορεί οι λέξεις να μην έρχονται φυσικά και να είναι βγαλμένες με τη βία, αλλά το τραγουδάκι που διάλεξα είναι λατρεμένο και ως άνθρωπος με αχαλίνωτη φαντασία εννοείται το έχω κάνει visualise σε προσωπικό μου videoclip σε ειδικές συνθήκες που πραγματικά δεν μου επιτρέπεται ή μάλλον κωλώνω ν' αναφέρω. Επιγραμματικά, είμαι εγώ, μια Ινδή πριγκίπισσα* και ένα νησί.

Το τραγούδι δε θέλει συστάσεις, είναι το Ινδικό cover του απίστευτου disco ύμνου "Love to Love You Baby" των Donna Summer και Giorgio Moroder. Σας προτείνω να διαβάσετε την ιστορία του, και πως γράφτηκε. Mία απλή αναζήτηση σας βγάζει τα πάντα. Αυτό που δεν ήξερα και πραγματικά γούσταρα που έμαθα από ένα ντοκιμαντέρ για τη Disco (το βάζει το ertflix που και που / The untold story of euro disco), είναι πως και καλά (μπορεί να είναι και αστικός μύθος), σ' ένα όργιο που έκανε ένας μουσικός παραγωγός στην Αμερική, ξενέρωναν να σηκώνονται κάθε λίγο και λιγάκι να το βάζουν από την αρχή (3.22 λεπτά) και παίρνει που λέτε αυτός τον Moroder και του λέει μεγάλε, ξεχείλωσέ το γιατί έτσι πρέπει (16.50 λεπτά). Και έκτοτε έχουμε τα "extended" (ήταν από τα πρώτα). Και από τότε έφυγε στα club και the rest is history. Το έπιασε μετά το 1982 και η φίλη μου Sharon και το έφερε στα Ινδικά μέτρα. Και τα δικά μου.

Καλό τριήμερο σε όλους! छुट्टियों की शुभकामनाएं !

* Εμένα στα όνειρα μου να ξέρετε μ' αγαπάνε μόνο πλούσιες.

Λιζέτα Καλημέρη / Μακριά

Πονάω my friends, πονάει το κορμί μου, το μυαλό μου, η καρδιά μου. Κούραση, ξενέρωμα, απόγνωση, άρνηση, (απόρθρωση - για τους γνώστες) δύσκολα.. Και μέσα σ' όλα αυτά βάλε και τη διατροφή/δίαιτα (πουν' ναι οι πίτσες, πουν' τα σουβλάκια που βοηθάνε σ' αυτά) - άντε βγάλε εβδομάδα, έστω και κουτσή.

Έτσι είναι ο άνθρωπος· σήμερα καλά, αύριο κακά, μεθαύριο σκατά, αλλά πρέπει να επιμείνει να παλεύει. Παλεύω λοιπόν με προσμονή, όπως όλοι, για το τριήμερο της 28ης που μας έρχεται. Καλά να περάσουν αυτοί που φεύγουν, καλά κουράγια αυτοί που μένουν. 

Η ανάρτηση έχει χαρακτήρα log, πρέπει να γραφτεί και να μείνει για να θυμάμαι το φετινό Οκτώβριο. Το τραγούδι το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, τόσο μελαγχολικό και όμορφο. Και μετά από καιρό σκέφτηκα ότι πρέπει να βάλω κάνα ελληνικό γιατί το θέλω, και γιατί στην τελική σε ποια γλώσσα και ποια άλλη φωνή μπορεί ν' αποδώσει καλύτερα την μελαγχολία μου.

Φιλιά, μην ανησυχείτε πολύ, θα επανέλθω. Έτσι είμαστε εμείς οι Ιχθύες. Προς το παρόν απολαύστε αυτήν την εξαιρετική μελωδία (μπορεί ν' ακολουθήσουν κι' άλλες). Είδατε; αν δε μ' έπιαναν τα μπλε μου, δε θα έπαιζε αυτό.

The Black Angels / Haunting at 1300 McKinley

Δεν έχω πολύ χρόνο και δε ξέρω αν θα καταφέρω να βγάλω κείμενο*. Σε λίγη ώρα πρέπει να βγω να suppορτάρω φίλο που θα παίξει μουσικάρες. Και φυσικά θα suppoρτάρω από τη προσφιλή μου θέση, πίσω αριστερά στο μπαρ, εκεί στις καταναλώσεις δηλαδή. Το μπαρ είναι το γνωστό (εκείνο το μπαρ που σε μια ανάρτηση που δε θυμάμαι ποια, μπαίνω και ακολουθεί η κάμερα από πίσω και μετά πάει και κάθεται κάπου και με παίρνει πλάνο πλάτη - Χριστέ μου πόσα ναρκωτικά).

Και επειδή αυτός ο φίλος είναι πολύ ροκ παιδί - και θα παίξει ροκ -, θα βάλω κάτι για να ζεσταθώ και που ακούω φανατικά τις τελευταίες ημέρες. Από γκρουπάρα που ενώ τους ξέρω, τους ακούω και τους δουλεύω, δεν έχω κάτσει ποτέ συνειδητά ν' ακούσω δισκογραφία τους. Ντροπή, αίσχος και όνειδος και αυτό θ' αλλάξει, γιατί μου γύρισε και το γυρνάω σε ροκ φάση γενικά. Τώρα που μιλάμε κατεβαίνει το τελευταίο φρέσκο αλμπουμάκι τους. Θα επανέλθω.

Και όπως λέει και το στιχάκι, "In the night I roam, Hey, hey, hey!"
Για Τέξας είμαστε, χαραμιζόμαστε εδώ.

* έλα το 'βγαλα

Todd Rundgren / Hello It's Me

Ένα πανέμορφο τραγούδι που έπεσα πάνω του εχθές ύστερα από πολύ καιρό, και είπα μεσα μου αν έχει κάνα λαμπρό ήλιο αύριο θα ταιριάζει πολύ.  Και φαίνεται ότι η μέρα σήμερα θα είναι μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή Κυριακή. 

Θα έσπαζα το κεφάλι μου, και τελικά το θυμήθηκα (σιγά να μην, 44 λέμε, το έψαξα), το άκουσα πρώτη φορά στην φοβερή ταινία The Virgin Suicides με το εκπληκτικό score από τους Air (Αν δε το έχετε ακούσει - που αποκλείεται τουλάχιστον η γενιά μου - do it now). Αυτά όμως τώρα είναι περσινά ξινά σταφύλια, δε τ' ακούω πια, αν και επ΄ ευκαιρίας ένα Playground Love και ένα Dead Bodies θα το έκανα παραγγελιά. Το δε Playground Love σηκώνει ανάρτηση. Πρέπει.. μιλάμε εξάλου για ένα CD που είχα κυριολεκτικά λιώσει.. 

Καλή Κυριακή σε όλους και Χρόνια Πολλά Κατερίνη! Εγώ φεύγω, βρείτε τα! 

p.s. άσχετο. Μη ψαρώνετε με το video, It's the fuckin' 70s. Έτσι πρέπει να 'ναι τα φρύδια τα σωστά. Όχι σαν τα άλλα, ίου (μου στοίχισε ρε παιδιά, ευτυχώς τελείωσε το bootcamp).

Jane Birkin / Jane B.

Εχθές ανέβασα τραγούδι από τον John Barry, σήμερα τραγούδι από τη δεύτερη σύζυγό του την κα. Jane Birkin, η οποία τελικά βρήκε θαλπωρή στην αγκαλιά του Serge Gainsbourg, έτερου καλλιτέχνη που είχα πει ότι θα ανεβάσω μουσική στο επίμαχο Post. Κοίτα δηλαδή πως τα φέρνει η ζωή στα κουτουρού. Είχα άγνοια, δε το γνώριζα. Τώρα αν κάτσει και οι Broadcast είναι τριτοξάδερφοι της Birkin, ε τα παρατάω (το έψαξα, ευτυχώς δεν είναι).

Ένα πανέμορφο τραγούδι (πάνω σε σύνθεση του Chopin) από το πασίγνωστο πρώτο αλπουμ τους που γράφτηκε για τις χαρές του έρωτά τους στο οποίο βρίσκεται και το ξακουστό "Σ' αγαπώ... Εγώ Όχι Πχια / Je T'Aime… Moi Non Plus". Ακούστε το αν και το ξέρετε από τα γενοφάσκια σας (μη πω μπορεί και ν' ακουγόταν κατά τη σύλληψη σας).

Αυτό το πανέμορφο πλάσμα που έχει κάνει άπειρα πράγματα στη ζωή της, πρέπει κάποια στιγμή να το βάλω στο ραντάρ, να δω ταινίες της, ν' ακούσω μουσικές της. Any suggestions?

* Πρελούδιο, έργο 28, νο.  4 σε μι ελάσσονα

John Barry / A Doll's House

Τελικά δουλεύει το ριμάδι η αναζήτηση (το γνωστό "πατήστε εδώ πάνω στο φακό"). Κοίτα να δεις δε το περίμενα.

Τέλεια λοιπόν. Θυμόμουνα ότι σε μια ανάρτηση είχα πει ότι θα βάλω John Barry μέσα στο 2022. Και επειδή δε θέλω να γυρίσει κανείς να μου πει "ρε μλκ τι τα λες και δε τα κάνεις" - όταν λέμε κάτι γίνεται ή θα γίνει Αντώνη μου και Στέφανε μου - που σας θυμήθηκα τώρα -, αφήνω αυτήν εδώ την αγαπημένη σύνθεση από John Barry ο οποίος έγγραφες μουσικάρες για ταινίες και άλλα τέτοια καλά. 

Το παράδοξο είναι ότι τον θυμήθηκα σήμερα, μία ακόμα μουντή σπαριλιασμένη Τετάρτη όπως είχα αναφέρει και στην ανάρτηση εδώ. Τι να κάνεις οι μουσικές πάνε με τον καιρό και σήμερα σηκώνει Barry. Το John τον Barry. Τώρα αν κάποιοι είστε για άλλη φάση, ακούστε τον Barry White. Εγώ σας καταλαβαίνω.

Nick Drake / Things Behind The Sun

10 Οκτώβρη, παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας και πλέον θα αναφερόμαστε σ' αυτή κάθε χρόνο μέσα από το μπλογκ. Οπότε κάθε Οκτώβρη το καθιερώνω, μου αρέσουν εξάλου τα επετειακά.

Πέρσι είχα προσεγγίσει την ημέρα με το πιο τραγούδι με ηρεμεί και καλμάρει (πρέπει να το ακούσετε είναι τραγουδάρα), γιατί ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά με πολλά θεματάκια άμεσα συνδεδεμένα με τη ψυχική μου υγεία, και είχα ανάγκη τραγούδια που με ηρεμούν. 

Φέτος τα πράγματα φαίνονται καλύτερα, εξελίσσονται καλύτερα - θα δείξει πως θα πάει - αλλά overall αισθάνομαι καλύτερα, και πιο συνειδητοποιημένος για το που πατώ και που βρίσκομαι. Και αν τα δύο αυτά μπορεί ακόμα να μη ταυτίζονται, αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό (για μένα). Τώρα για τους άλλους δεν έχω να πω κάτι.

Δε θα ξεφύγω πάλι, φέτος μου ήρθε ν' ανεβάσω κάτι καλό από καλλιτέχνες με θεματάκια ψυχικής υγείας και boy I hit gold (άπειροι). Υπάρχουν προβλήματα εκεί έξω όπως και παντού, και στις τέχνες ακόμα περισσότερο. Θα μελαγχολήσουμε λίγο, αλλά θ' ακούσουμε ένα πανέμορφο ακουστικό τραγούδι από τον Nick Drake, ένα ψιλοάγνωστο παλικαράκι που είχε κι' αυτό τα θέματα του και μας άφησε νωρίς. Με τη μουσική του όμως λένε επιρρέασε πολλούς. Η σύνδεση με τη μέρα είναι χαλαρή· ο Drake είχε κατάθλιψη και μάλλον έφυγε από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών, αλλά είχα επιλέξει το τραγούδι αυτό κάποια στιγμή να το αναρτήσω και βρήκα αφορμή σήμερα. Sad but true.

Όπως και να 'χει, να προσέχετε τους εαυτούς σας, και το γράφω για να μείνει. Καλή ακρόαση.

Miss Kittin & The Hacker / Party In My Head (Thieves Like Us Remix)

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο προχώρησα στην πρώτη ανάρτηση στο blog! Τι να πω τώρα, ότι δεν είμαι χαρούμενος, περήφανος και excited για τη δουλειά που έγινε και για την χαζοαπήχησή που έχει το blog;

Είμαι πάρα πολύ ευτυχής για την μέχρι σήμερα πορεία του. Eίναι το side project-παιδί μου που το βλέπω να πάει καλά και να μεγαλώνει. Παράλληλα είναι ένα μέσο αυτοβελτίωσης και γνώσης· και ναι εννοείται το κάνω για τον εαυτό μου.

Δεν έχω αυταπάτες ότι η μουσική που ανεβάζω αρέσει σε όλους/πολλούς/λίγους/ελάχιστους/κανένα, αλλά και πάλι, έστω και αν κάποιος ακούσει κάτι που δεν ξέρει και το χαρεί, για μένα θα είναι διπλή χαρά.  

Δε κάνω επίσης τίποτα ιδιαίτερο πέρα από το να γράφω όπως θα μιλούσα στον κολλητό μου ή στον εαυτό μου (το γνωρίζετε όλοι ότι μιλάω μόνος μου - δε θέλω ου - είναι δείγμα ευφυίας με μία χαλαρή ερμηνεία· δείτε εδώ). Και ναι πολλές φορές δε καταλαβαίνω ούτε και 'γω τι θέλω να πώ, αλλά somehow όλα είναι κάπως πιο κατανοητά όταν μπαίνει  στην εξίσωση η μουσική.

Θα συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο, δηλαδή να ανεβάζω μουσικές που μ' αρέσουν. Και ευχαριστώ όλους τους φίλους και γνωστούς για τα σχόλια τους στα δίκτυα και την κριτική τους φυσικά. Δεν έχω το αλάθητο, ούτε το θέσφατο. I'm just an ordinary chap. Και στη γραμματική χολαίνω, και στην ορθογραφία, και στο γούστο θα πουν κάποιοι, αλλά δε βαριέσαι κομμάτια να γίνει! Καλή καρδιά.

Σας ευχαριστώ και σας αφήνω με κάτι επετειακό, γρήγορο και uplifting που περιγράφει πολύ καλά τι γίνεται τώρα στο κεφαλάκι μου.. 

p.s. Δείτε ρε γαϊδούρια (συγνώμη, πουλάκια μου) και το καινούργιο κουμπάκι που έβαλα (The Long Reads), μου βγήκε η πίστη μέχρι να τα στήσω. Α! και να τα διαβάζετε, μη τα γράφω μόνο για μένα 😋